Een merklap is een linnen oefenlap waarop het alfabet, cijfers en motieven zijn geborduurd. De merklap van Johanna Sikking anno 1799 behoort tot de oudste, bewaard gebleven gedateerde merklappen van het Burgerweeshuis in Amsterdam die tot nu bekend zijn.
>In het najaar van 1936 toonde de Bussumse bioscoop Flora Bio de sensatiefilm ‘De weerwolf van Londen’. Een filmbespreking in de Nieuwe Bussumsche Courant stelde de lezer gerust: ‘de “weerwolfziekte” (…) is een filmziekte, ze bestaat gelukkig niet’. Voor ons tegenwoordig een overbodige opmerking, maar in die tijd dachten inwoners van het bijgelovige Gooi daar soms nog heel anders over.
>In meer dan een eeuw tijd hebben de Amsterdamse bioscopen, die net als de horeca tijdelijk de deuren moesten sluiten, zich ontwikkeld tot een volwaardige vorm van vermaak, waar ook ‘intellectuelen’ zich niet voor hoeven te schamen.
>In 2014 vonden duikers van Duikclub Texel in een nieuw vrijgekomen scheepswrak bij Texel een kist vol textiel. Een belangrijk deel van de opgedoken schat bestaat uit zeventiende eeuwse kostuums. Waarschijnlijk was de kist eigendom van een zeer welgestelde dame, vermoedelijk uit de kringen van het Engelse hof. De toegepaste materialen en technieken zijn enorm rijk en gevarieerd. Een maritieme textielvondst van dit formaat is uniek in de wereld. Begin 2016 werd een eerste verkennend onderzoek uitgevoerd door de auteurs Sjoukje Telleman en Marijke de Bruijne, beiden Restauratoren in Opleiding (RIO) aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Dankzij dit onderzoek is meer inzicht gekregen in de opgedoken textielcollectie.
>In Edam staat een van de oudste houten huizen van ons land. Het gotische pand aan de Achterhaven stamt uit de tijd dat Edam nog een kleine stad was, die leefde van scheepsbouw en de handel in kaas. De fraaie gevel wijst op het voorname karakter van de bewoners.
>Levertraan ‘zonder dien afschuwelijke traansmaak’, opa die met zijn radiotoestel Amerika en Indië kan ontvangen en wastobbes met wringer die het ideaal van elke vrouw zijn, krantenadvertenties uit het begin van de twintigste eeuw geven een aardig tijdsbeeld.
>Om te voorkomen dat emigranten Zuid-Amerika vanwege slechte hygiëne niet in mochten, controleerde de Koninklijke Hollandsche Lloyd al haar passagiers op luizen, vlooien en besmettelijke ziektes. Dat gebeurde in het Quarantainegebouw. Samen met het Lloyd Hotel was dit het visitekaartje van de rederij.
>Kerstbomen met de geur van hars en vers hout, Duitse Weihnachtsstollen en glinsterende kinderogen bij de jaarlijkse kerstuitdeling van het Leger des Heils, zo zag Kerstmis er een eeuw geleden uit.
>Eeuwenlang beschermen de oude zeedijken rond ’t IJ steden als Amsterdam, Haarlem, Zaandam en Beverwijk tegen het oprukkende water. En nu is hun geschiedenis in een boek vastgelegd.
>Zeg je nou patat of friet? En waar en wanneer werd het eerste frietje in Noord-Holland gegeten? De geschiedenis van de gefrituurde aardappelstaafjes is vandaag de dag nog steeds in frituurnevelen gehuld.
>Oud en Nieuw zal dit jaar zonder siervuurwerk worden gevierd. En dat is voor liefhebbers van vuurwerk jammer. Al eeuwenlang vormde siervuurwerk het hoogtepunt van menig volksfeest.
>Een leeuw met een paling in zijn poten. Een landingsbaan in het water. Een predikant die zijn kerk in brand schiet. Het wordt een boeiend tochtje vandaag. De vraag is wat Vrouwentroost te maken heeft met Napoleon. En: Gooide een boze Wim Kan echt zijn lintje in de plas?
>