Diep verscholen in het hout tussen boompartijen en rododendrons ligt aan het eind van een lange oprijlaan met beuken het huis van de buitenplaats Spanderswoud. Het landgoed, dat sinds 1957 het eigendom is van Natuurmonumenten, is vooral bekend vanwege het wandelbos met waterpartijen en kronkelende paden.
>Een bijzonder gebouw en dat is het: de watertoren Bussum in zijn nieuwe functie van kantorencomplex. Sinds de bouw van de oorspronkelijke toren in 1897 is hij twee keer van gedaante verwisseld. Maar altijd is de toren een herkenbaar en markant baken voor Bussum gebleven. Water speelt nog altijd een bijzondere rol in dit meest duurzame kantoorgebouw van Nederland.
>De Tafelberg is het hoogste punt van het Gooi. Vanuit de Tafelberg kon je tot ver in de omgeving kijken. Op de arme zandgronden rond de Tafelberg groeide niet veel. ’s Avonds vertelden de erfgooiers rond het vuur elkaar spannende vehalen. Een van die verhalen ging over de verdwenen boerendocher Machteld.
>De Aardjesberg is een vijftien meter hoge heuvel op de Westerheide (Goois Natuurreservaat) bij Hilversum. De berg maakt deel uit van de stuwwal, ontstaan in de voorlaatste ijstijd zo’n 150.000 jaar geleden. De Aardjesberg is altijd al een bijzondere plek geweest. Al voor de laatste ijstijd die ongeveer 10.000 jaar geleden eindigde, heeft de prehistorische mens hier sporen achtergelaten.
>Schapen en heide horen bij elkaar. Niet voor niets waren schilders als Anton Mauve en Jan van Ravenswaay onder de indruk van de schaapskuddes op de Gooise heide. Toch is het niet vanzelfsprekend om grazende schapen op de heide te zien. Lange tijd liepen er geen schapen op de Gooise heide. Totdat de Larense architect Wouter Hamdorff in 1935 opdracht kreeg een schaapskooi met een herderswoning te bouwen op de Aardjesberg.
>Rijk worden is niet iets waar je meteen aan denkt als je zand ziet. Slimme Amsterdamse ondernemers hebben echter eeuwenlang Goois zand verkocht. Al in de zeventiende eeuw was er veel behoefte aan zand. De VOC gebruikte het zand als ballast in schepen en bouwde er in het Verre Oosten kades mee. Later gebruikten aannemers het zand om huizen te bouwen en wegen en spoorwegen aan te leggen.
>Als het aan de Amsterdamse wethouder De Miranda had gelegen, was een groot deel van de Wester- en Bussummerheide een Amsterdamse enclave geworden. Een tuinstad voor 50.000 Amsterdammers waar het goed toeven zou zijn. Nu ondenkbaar.
>Het had niet veel gescheeld of we maakten nu boswandelingen in plaats van heidewandelingen op de Bussummer- en Westerheide. De eerste aanzet tot het ‘verfraaien van het landschap’ waren de bomen die omstreeks 1840 langs de Nieuwe Crailoseweg werden geplant.
>In de gemeente Hilversum zijn drie hoge gebouwen te vinden met grote architectonische en cultuurhistorische waarde: de Sint Vituskerk, het gemeentehuis van Dudok en de KPN-toren. De gemeenten in het Gooiland blijven waken voor massale hoogbouw, ter bescherming van de natuurbeleving, waardoor er in de omgeving weinig hoogbouw is te vinden. Dit zorgt er voor dat de genoemde hoogbouw opvalt.
>De ruimte binnen de aarden wallen van de omwalling werd gebruikt als een schapenkampje. De schaapherder dreef hier zijn kudde samen. Het schapenkampje is dus een schaapskooi in de open lucht.
>De 35 meter hoge watertoren van Laren van architect Wouter Hamdorff torent hoog boven de Westerheide uit. Wat maar weinig mensen weten is dat de Larense watertoren zorgde voor een belangrijk deel van het drinkwater voor het Gooi. Nu heeft de toren geen functie meer: het water wordt met pompen getransporteerd. De plaats is nog wel een centraal verdeelpunt in het Gooi.
>