Ode aan het landschap, het landelijk thema nu ook in Zandvoort. Via tal van kunstprojecten, verrassende excursies, prikkelende ervaringen en tentoonstellingen zet Ode aan het Landschap een jaar lang de diversiteit van het Nederlandse landschap vol in de spotlight. Maar liefst 29 kunstenaars uit heel Nederland brengen hun werk naar het Zandvoorts Museum. De tentoonstelling is te zien tot en met 25 juli.
>In het Zandvoorts Museum is er gesloopt, getimmerd en geschilderd en dat alles voor de komst van Kees de Muis en zijn vriendinnetje Julia op 12 december.
>Op warme zomerdagen trekken Nederlanders massaal naar het strand. Noord-Holland heeft een breed aanbod aan mooie zandstranden. Zandvoort en Bloemendaal aan Zee staan hoog in de lijst van meest populaire badplaatsen in Nederland. Daarnaast zijn Egmond aan Zee, Callantsoog, Bergen aan Zee, Julianadorp aan zee, Wijk aan Zee, Castricum aan Zee en het strand van Pette favoriete bestemmingen. Op het strand geldt echter een eigen etiquette en mode.
>Deze zomer neemt Jan Feith je mee op reis door onze provincie. Zijn historische teksten uit het album ‘Zwerftochten door ons land: Noord-Holland’ (1933) geven een beeld van zonnige duinen, drukke pleinen en pittoreske polders. Deze week: ‘In den zeewind langs onze Noordzee-kust’.
>Wat hebben keizerin Sisi en een oor op sterk water met elkaar te maken? Zandvoort! Kijk maar in het Zandvoorts Museum. Een verhaal van bomschuiten, zeebaden en een bonbonnière die koningin Victoria aan de kleine (84 cm) Paap schonk.
>1 april 1962: een beeld van anderhalve meter lang is aangespoeld op het strand van Zandvoort. Burgemeester Venema staat voor een raadsel. Een paar dagen later blijkt het een geslaagde 1-aprilgrap te zijn.
>Onder het zand en de planten in Kennemerland liggen bunkers, muren en vestingwerken verscholen. Ze maken deel uit van een hele rits kustverdedigingswerken die de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben gebouwd. Veel restanten zijn afgebroken en daarmee uitgewist. Ook namen die herinnerden aan de oorlog werden na de oorlog veranderd. Het Moffenpad bij Castricum werd bijvoorbeeld omgedoopt tot de Stille Strandweg. Toch zijn er nog genoeg sporen van de oorlog te vinden.
>Het regent als de trein uit Haarlem op het perron van Zandvoort aan Zee stopt. Maar de conducteur is goedgeluimd. “Gaat u lekker naar het strand,” zegt hij tegen de passagiers die zojuist zijn uitgestapt. “Handdoekje uitspreiden, pilsje er bij.” Vanaf het station is het nog maar een korte wandeling naar het Zandvoorts Museum, waar ik een afspraak heb met Freek Veldwisch en Mieke Hollander. Ze zijn geboren en getogen in Zandvoort, geven regelmatig rondleidingen in het museum en willen best iets vertellen over het strandleven van vroeger.
>Zandvoort is een van dé badplaatsen van Nederland. Menig Noord-Hollander heeft zijn voeten gebrand aan het hete zand, een blubberkasteel gebouwd voor het zwin of bij zonsondergang een bordje kibbeling met lekker veel knoflooksaus leeggegeten. Ook de duinen van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland en de Amsterdamse Waterleidingduinen zijn populaire bestemmingen voor dagjesmensen. Maar niet alleen het strand, de boulevard en de duinbossen kenmerken de badplaats. Wist je bijvoorbeeld dat Zandvoort eeuwenlang van de visvangst leefde en een tijdje een succesvolle aardappelteelt kende? Herken jij de andere Zandvoortse kenmerken in de tekening?
>Hoewel hij het grootste deel van zijn leven in Amsterdam woonde, bleef modeontwerper Frans Molenaar zich altijd verbonden voelen met Zandvoort. Het Zandvoorts Museum brengt een eerbetoon aan de couturier die van vele markten thuis was.
>Groot Bentveld begint zijn geschiedenis als duinboerderij rond 1596 als het in handen is van Hopman Nicolaas de Leur. Hij is krijgsbevelhebber onder Prins Maurits. In 1660 is Bentveld een hofstede met boomgaard, huisinge, bouwhuisinge (boerderij) met 30 morgen (hectare) zaai- en weiland, met vijvers en grachten en een valbrug voor het huis. Tevens heeft men rechten van vrije visserij en vogelarij. De oude balkenzolderingen in het herenhuis stammen uit deze tijd.
>De watertoren, zo dicht bij de kust, is een onmisbaar baken én steunpilaar voor de identiteit van badplaats Zandvoort. Voor veel bewoners is het ondenkbaar dat deze toren, net als zijn voorganger, zou kunnen verdwijnen. Na de Tweede Wereldoorlog bracht de bouw van een nieuwe toren de bevolking van Zandvoort geloof in de toekomst.
>Het Circuit Park van Zandvoort, kortweg aangeduid als ‘het circuit’, is een constante factor in het dorp. Het geluid dat de motoren produceren is altijd aanwezig. Veel mensen komen erop af om van dichtbij te kijken wat er allemaal gebeurt.
>Zandvoort betekent alles voor Huig Molenaar, eigenaar van strandpaviljoen Thalassa. Vraag Huig om over Zandvoort te vertellen en hij houdt bijna niet meer op.
>“En thans naar zee! De spoorweg is geopend.” In 1881 kreeg Amsterdam een spoorverbinding met Zandvoort. Het vroegere vissersdorp werd echter niet direct druk bezocht. Lange tijd bleef het een luxe badplaats waar Duitse vorstenfamilies graag geziene gasten waren. Pas jaren later zou de Blauwe Tram Zandvoort bereikbaar maken voor de gewone stedeling. Met het decente baden vanuit ‘badkoetsen’ was het toen snel gedaan.
>Lauwe pap met dikke vellen, de dagelijkse lepel levertraan en de strenge straffen als je je bord niet leeg at. Een halve eeuw na dato herinneren heel wat vroegere koloniekinderen het zich nog als de dag van gisteren. In de vakantiekolonies in de duinen of de bossen waar zij als ‘stadse bleekneusjes’ zes weken kwamen aansterken, was het voor de meesten lang niet altijd een vrolijke vakantie.
>Het blijft altijd een spectaculair gezicht: een op het strand geworpen schip. Het is een getuigenis van een verloren strijd met het woedende water of van een navigatiefout. Soms is een technisch mankement de reden dat een schip, onbestuurbaar geworden, aan de grond loopt voor onze kust.
>Keizerin Sissy kwam er graag. Ze was niet de enige adellijke bezoeker van wat toen nog ‘Zandvoort Bad’ heette. In het hoogseizoen kon je tegen het einde van de negentiende eeuw bij de luxe hotels aan de vlaggen zien welke edele families er neergestreken waren. Het eens zo arme vissersdorp Zandvoort was veranderd in een badplaats van internationale allure.
>Vijfentwintig jaar lang verzamelde en bestudeerde Wim Kruiswijk alle flessenpost die aanspoelde in zijn woonplaats Zandvoort.
>