“En thans naar zee! De spoorweg is geopend.” In 1881 kreeg Amsterdam een spoorverbinding met Zandvoort. Het vroegere vissersdorp werd echter niet direct druk bezocht. Lange tijd bleef het een luxe badplaats waar Duitse vorstenfamilies graag geziene gasten waren. Pas jaren later zou de Blauwe Tram Zandvoort bereikbaar maken voor de gewone stedeling. Met het decente baden vanuit ‘badkoetsen’ was het toen snel gedaan.
>Lauwe pap met dikke vellen, de dagelijkse lepel levertraan en de strenge straffen als je je bord niet leeg at. Een halve eeuw na dato herinneren heel wat vroegere koloniekinderen het zich nog als de dag van gisteren. In de vakantiekolonies in de duinen of de bossen waar zij als ‘stadse bleekneusjes’ zes weken kwamen aansterken, was het voor de meesten lang niet altijd een vrolijke vakantie.
>Het blijft altijd een spectaculair gezicht: een op het strand geworpen schip. Het is een getuigenis van een verloren strijd met het woedende water of van een navigatiefout. Soms is een technisch mankement de reden dat een schip, onbestuurbaar geworden, aan de grond loopt voor onze kust.
>Keizerin Sissy kwam er graag. Ze was niet de enige adellijke bezoeker van wat toen nog ‘Zandvoort Bad’ heette. In het hoogseizoen kon je tegen het einde van de negentiende eeuw bij de luxe hotels aan de vlaggen zien welke edele families er neergestreken waren. Het eens zo arme vissersdorp Zandvoort was veranderd in een badplaats van internationale allure.
>Vijfentwintig jaar lang verzamelde en bestudeerde Wim Kruiswijk alle flessenpost die aanspoelde in zijn woonplaats Zandvoort.
>