Vandaag de dag kennen we de brandweer, de politie en het leger, maar vanaf de middeleeuwen tot in de negentiende eeuw werden deze taken uitgevoerd door een heel andere instantie: de schutterij. Dit waren lokale milities die steden en dorpen beschermden.
>In het groen aan de oude Koepoortsgracht te Hoorn, vind je de Maria- of Kruittoren. Al meer dan vijfhonderd jaar waakt het oude verdedigingswerk over de stad.
>“Kosten werden niet gespaard en het is een fraai bouwwerk geworden, dat de haven bij het binnengaan een mooie aanblik biedt”, schreef de Hoornse geschiedschrijver Theodorus Velius. Hij bedoelde hiermee een markant bouwwerk op het meest zuidelijke punt van het zestiende-eeuwse Hoorn: de Hoofdtoren.
>Aan het Kerkplein in Hoorn vind je een bijzonder bouwwerk uit de vroege Renaissance van de Noordelijke Nederlanden: de Boterhal. Ooit gebouwd als gasthuis voor zieken, is het historische gebouw tegenwoordig in gebruik als kunstcentrum.
>In 1573 vond tijdens de Tachtigjarige Oorlog een spannende zeeslag plaats in de haven van Hoorn. De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden bevond zich in dat jaar midden in een onafhankelijkheidsstrijd tegen hun wettige heerser, de katholieke koning van Spanje.
>Een mooi voorbeeld van een typisch West-Friese stolpboerderij staat in Westerblokker,gemeente Hoorn: de Barmhartige Samaritaan, genoemd naar de Bijbelse voorstelling in de dorpel boven de deur.
>Bedienden waren er genoeg in de Gouden Eeuw, maar hoe was het om als zwarte jongen tussen rijke dames en heren rond te lopen? De Hoornse verhalenverteller Julian Wijnstein kruipt in de huid van zo’n donkere bediende.
>Als volwassene voelt het alsof je terug keert in jouw jeugd. Stap binnen in het Museum van de 20e Eeuw en je bent terug in de tijd. Jouw tijd.
>Met een vernieuwde VOC-zaal, die zaterdag 21 april werd geopend, is een langgekoesterde wens van het Westfries Museum in Hoorn in vervulling gegaan.
>Een keurig gekleed bruidspaar verliet op 18 juli 1940 het stadhuis van Hoorn. Het historische gebouw was omgeven door zandzakken om het te beschermen tegen het oorlogsgeweld. Ze werden begeleid door een bescheiden gezelschap. Nog bescheidener was hun feestkleding. De bruid trouwde in een simpele zwarte japon, zonder bruidsboeket. Een corsage van orchideeën fleurde het geheel nog wat op. Een koffiebuffet en een diner zorgden voor een feestelijke sfeer maar de meisjesdroom van de bruid om te trouwen in een prachtige witte japon met sluier, was niet uitgekomen. En dit was pas het begin van de zware oorlogsjaren die het stel moest doorstaan.
>Vele honderden schepen waaierden in de zestiende- en zeventiende eeuw vanuit Hoorn uit over de wereldzeeën. Ze gingen op ontdekkingstochten langs nog onontdekte handelsroutes en dreven handel in opdracht van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). De avonturen van de Hoornse schippers en kooplieden spreken nog altijd tot de verbeelding. Het is dan ook geen wonder dat er een schip prominent aanwezig is op onderstaand portret van deze bijzondere havenstad. Hoorn kent echter meer dan alleen een rijke zeevaarthistorie. In de binnenstad kijk je je ogen uit bij vele fraaie rijksmonumenten die het verleden levend houden. De idyllische stad aan het water is een schatkamer vol tastbare herinneringen aan een verhaalrijke geschiedenis. Laten de elementen in de tekening bij jou al een belletje rinkelen?
>“Ik heb geen mens aangevallen, alleen maar een schilderij. Ik kon niet anders!” riep een verwarde man nadat hij in 1975 met een gekarteld mes uithaalde naar de Nachtwacht. Naar eigen zeggen kreeg hij door bovenaardse krachten plotseling een onweerstaanbare drang om het beroemde schilderij toe te takelen.
>