De bodem van Noord-Holland geeft regelmatig schatten prijs: een 800 jaar oude sarcofaag, een zwaard uit de 1e eeuw, de resten van een oud kasteel, maar ook kleinere zaken als potten, pannen, munten. De provincie heeft de wettelijke taak archeologie goed te bewaren en te beheren, en wil mensen ook betrekken bij de historie.
Huis van Hilde is het nieuwe archeologische depot van Noord-Holland dat tegelijkertijd als informatiecentrum dienst zal doen en begin 2015 geopend wordt. Alle archeologische vondsten en collecties die de provincie in de loop van decennia heeft verzameld worden er opgeslagen. Huis van Hilde beschrijft en beheert de vondsten die in de provincie gevonden worden. In dit thema ‘Archeologie’ zijn de verhalen over de oneindige bodemvondsten van de provincie bijeengebracht. Hieronder zijn tevens de films te zien over de totstandkoming van Huis van Hilde en de werkzaamheden rond materiaalbeheer.
Zie voor meer informatie over Huis van Hilde de website www.huisvanhilde.nl
Als de Noordzuidlijn 22 juli 2018 gaat rijden, krijgt Amsterdam er een gratis museum bij. Langs de roltrappen van station Rokin worden in lange vitrines maar liefst 10.000 voorwerpen getoond die tijdens de aanleg van de nieuwe metroverbinding zijn opgegraven. Van eeuwenoude pijpen tot moderne hasjpijpjes.
>Het Provinciaal depot voor archeologie van de Provincie Noord-Holland herbergt vele honderdduizenden vondsten van honderden opgravingen die in de afgelopen decennia zijn uitgevoerd binnen de provinciale grenzen. Veel archeologische vondsten betekent het uitvoeren van verantwoord depotbeheer om alles in zijn geheel te ontsluiten.
>Ruim dertig jaar geleden heb ik mij als fotograaf in Nederland gevestigd. Als geboren Schot kwam ik uit een streek in Schotland waar de Vikingen ooit hadden gewoond.
>Archeologen houden zich bezig met het ontrafelen van het leven van mensen van lang en heel lang geleden. Zelf laten wij ook sporen na voor toekomstige archeologen. Precies onder de voordeur van Huis van Hilde ligt een tijdscapsule. Op 4 juli 2013 hebben 200 kinderen een bouwoffer in de bodem gelegd. Toen was het terrein nog een leeg veld en nu staat het archeologiecentrum er bovenop. In de capsule mocht iedereen iets achterlaten voor de toekomst. Voor archeologen bijvoorbeeld, die de koker na honderden jaren weer opgraven.
>De tentoonstelling van het Huis van Hilde in Castricum staat vol teksten die een context geven aan alle voorwerpen en de mensfiguren. Wie heeft deze teksten geschreven en waar moest allemaal rekening mee worden gehouden? Kom na 15 januari lezen in het Huis van Hilde.
>Aan het eind van de 17e eeuw tot in het begin van de 18e eeuw was er op Curaçao een bloeiende indigoproductie. Veel van de al bestaande plantages hadden indigo aangeplant en indigobakken gebouwd om van de planten de indigo kleurstof te produceren. Die kleurstof werd vervolgens naar Nederland geëxporteerd, waar er een grote vraag naar was. Als deelnemer van de werkgroep Archeologie van Curaçao heb ik een aantal indigobakken bezocht en mee ontdekt en ik raakte geïnteresseerd in het proces.
>Het werken als archeoloog in een stad is heel gevarieerd. Het is alles van kantoorwerk, onderzoeken, uitwerken, publiceren tot in de klas staan. Maar vandaag moest ik een dag onderzoek doen in een historisch grachtenpand. Het pand wordt grondig gerenoveerd, wat inhoudt dat de muren zijn gestript en de vloer eruit gaat. Dit alles gebeurt onder archeologische en bouwhistorische begeleiding.
>De Nieuwpoort, die ook Kennemerpoort werd genoemd was een stadspoort die werd aangelegd nadat de stadswal verlegd was naar het noorden voor een forse stadsuitbreiding die in 1685 werd voltooid. De Nieuwpoort verving de Janspoort en de Kruispoort, die werden afgebroken. De Nieuwpoort en de bolwerken werden rond de periode 1860 - 1870 geslecht vanwege de aanleg van een stadspark naar ontwerp van Jan David Zocher. Het timpaan, het driehoekige bovenstuk van de poort is in 1884 geplaatst in een gevel van de voormalige Gemeentelijke school voor Jongens aan de Wilhelminastraat in Haarlem.
>Haarlem kende in de zestiende en zeventiende eeuw twaalf stadspoorten die als een ring om de stad lagen. Wie naar binnen wilde moest langs de poortwachters. Alleen de Amsterdamse Poort is bovengronds bewaard gebleven, daar komt deze route later langs. Sommige poorten zijn archeologisch onderzocht, zoals de Janspoort die hier sinds de middeleeuwen stond. In de bestrating is de poort weer zichtbaar gemaakt. Hier kwam je dus de stad binnen en liet je de omliggende landerijen achter je.
>Door het voorraam van mijn ouders bekeek ik als kind de wereld, mijn leefwereld, Heemskerk. Daar waar ik woon, naar school ging en speelde. Waar vroeger paarden stonden, staat nu een flat, daarnaast een rotonde met een weg naar de nieuwbouwwijk. Even verderop een groot weiland, dat deel van het uitzicht is mijn hele jeugd onbebouwd gebleven. Als ik langs dit weiland over 'de dijk' wandel met onze hond, vliegen de zwaluwen en reigers laag over. Je hoort er het gekwaak van de kikkers en de koeien staan tevreden te grazen. De tijd lijkt er stil te staan.
>Waarom graaf Dirk I van Holland een vrouwenklooster stichtte nabij het graf van de Heilige Adelbertus weten we niet zeker, maar de graaf hechtte blijkbaar veel belang aan de plek. De nonnen die er eerst woonden baden voor het zielenheil van de grafelijke familie en de monniken uit Gent die hen opvolgden zongen Gods lof.
>