Ga op interactief avontuur in het Mediamuseum van Beeld & Geluid, ontdek fabels en feiten over fossielen in Geologisch Museum Hofland of doe lekker creatief in het kinderatelier van Singer Laren. In Gooi & Vecht vind je een paar van de gaafste kidsproof musea van Nederland. Op zoek naar een leuk uitje met de (klein)kinderen? Pak een museum!
>64,6 meter aan chocoladegeschiedenis? Wel in het Noord-Hollands Archief. Daar is het oude bedrijfsarchief van cacao- en chocoladefabriek Van Houten te bezichtigen. Sommige stukken zijn echt ‘bedrijfsarchieverig’: contracten, verslagen van aandeelhoudersvergaderingen, financiële rapporten. Toch zijn er ook onverwachte pareltjes te vinden, zoals de persoonlijke herinneringen van fabrieksarbeider A.H. de Heus.
>In het Rampjaar 1672 vielen de Fransen ons land binnen. Een groot gedeelte van Holland werd beschermd door de Oude Hollandse Waterlinie. Een aantal regio’s, waaronder de Gooi- en Vechtstreek, vielen net buiten deze bescherming. Dorpen, steden, kastelen en buitenplaatsen werden geplunderd en verwoest door Franse soldaten. Ter gelegenheid van de ‘Dag van het Kasteel’ lichten we een aantal van deze dramatische gebeurtenissen uit.
>Noord-Holland kent veel plaatsen met bijzondere namen. Van sommige is de oorsprong snel vast te stellen, bij andere is het nodig om wat dieper te graven in het verleden. In deze serie verhalen onderzoeken we elke maand een andere regio van onze provincie, om achter de herkomst van de lokale plaatsnamen én bijnamen van de inwoners te komen. Deze maand: Gooi en Vechtstreek.
>Dit jaar vieren we de schoonheid van het Noord-Hollandse landschap. Een landschap dat maar kaal zou zijn zonder haar molens. Ambassadeur Suzanne Brakenhoff deelt haar liefde voor molens en het molenaarschap. Wat begon als een maatschappelijke stage, werd de reden waarom ze Weesp nooit zou willen verlaten.
>Het ziet ernaar uit dat de Noord-Hollandse sauna’s nog even geduld moeten hebben voordat ze de stoom- en zweetruimtes weer kunnen opwarmen. Tijd dus voor een historisch overzicht.
>Bier, jenever, chocolade – Weesp was er ooit wereldberoemd om. Trekschuiten met bier voeren af en aan naar Amsterdam. De jenever ging mee op de zeilschepen naar de Oost.
>‘Het afscheid van de Weesper Joden, van wie hij sommigen goed en al heel lang kende, greep mijn vader erg aan. Hij stond te huilen op het perron. We hebben de ons bekende families een hand gegeven en gewacht totdat de trein vertrokken was. Dat was de laatste keer dat we ze hebben gezien.’ Op 29 april 1942 verhuisden de Weesperse Joden naar Amsterdam. Vrijwillig was dat niet, de verplaatsing was in opdracht van de Duitse bezetters. De Joden hadden zelf woonruimte moeten vinden en hun spullen moesten ze achterlaten in Weesp, huisraad en al. De enige spullen die ze mee mochten nemen waren enkele stukken handbagage. Het gebeurde allemaal geruisloos. De enige twee niet-Joden op het perron waren Arend Bouhuys en zijn zoon Daan.
>Zoals bij veel oude stadskerken bestaat ook bij de Grote of Sint-Laurenskerk in Weesp de kerkvloer voor een groot gedeelte uit grafzerken. De kerk diende eeuwenlang als begraafplaats voor de inwoners en geregeld moesten de zware stenen platen verplaatst worden zodat de grafdelver zijn werk kon doen. Hij had daartoe in de Weesper kerk een vernuftig apparaat tot zijn beschikking.
>In een zijstraatje in de binnenstad van Weesp kun je zomaar middeleeuwse kloostermuren tegenkomen, resten van het ‘Jonge Convent’. Dit was één van de twee vrouwenkloosters van de Moderne Devotie in deze stad. Zij waren vanaf 1397 gesticht en boden woon- en werkruimte aan vrouwen die hun leven op eenvoudige, praktische wijze in dienst stelden van het geloof. Na opheffing in 1577 werd het Jonge Convent in een groot aantal woonhuizen verdeeld, die voor een deel nog bestaan.
>Van eigenzinnig slachtvee en de ‘paaskoe’ tot aanvallen met een hakmes en het tragische lot van Levi Wonder: het slagersbedrijf van Weesp kent een grotendeels vergeten maar boeiende geschiedenis.
>Casparus van Houten, oprichter van het bekende cacao en chocolade merk, introduceerde in 1828 de zogenaamde ‘Hollandse methode’. Een uitvinding die het mogelijk maakte makkelijk oplosbare cacaopoeder te produceren zoals we die vandaag de dag kennen. Samen met zijn zoon Coenraad van Houten, zorgde Casparus voor een omwenteling in de chocoladewereld. Het begon bij een kleine chocolade fabriek in het Amsterdam van 1815.
>De pioniers die zich voor het begin van onze jaartelling vestigden in wat zou uitgroeien tot Weesp, kozen vermoedelijk de plek waar het Smal Weesp uitmondt in de Vecht. Via deze stroompjes ontwaterde het hoog oprijzende veengebied. Rond deze straat bij beide rivieren ligt de historische basis van Weesp. De straat zal, gezien de naam, indertijd wel een modderig pad geweest zijn.
>Maar liefst 99 kamers zou zijn villa tellen, het statige gebouw dat Casparus van Houten (1844-1901) liet bouwen in Weesp. Aan het watertje Smal Weesp en pal tegenover de nieuwe cacaofabriek. Het bedrijf Van Houten maakte zo’n sterke groei door, dat de familie tientallen hectaren weiland had gekocht.
>In de vakantiemaanden varen plezierjachten in optocht dwars door Weesp over het Smal Weesp. Dit oude riviertje vormt de verbinding tussen de Vecht en het Amsterdam-Rijnkanaal. Buiten het vaarseizoen is het rustig op het Smal Weesp. Tegenwoordig tenminste. Vroeger maakte het Smal Weesp deel uit van de drukke scheepvaartroute tussen Amsterdam, Utrecht en de Duitse Rijnsteden. Het kon spitsuur zijn bij de sluis tussen het Smal Weesp en de Vecht.
>Vaar over de Vecht Weesp binnen en je ziet het decor van een stad met een rijk verleden. De lijst van rijksmonumenten telt in deze stad meer dan tweehonderd objecten: gebouwen, bruggen, forten. Rond de twintig monumenten uit die lijst staan aan de Hoogstraat, aan de oever van de Vecht. Je herkent pakhuizen die uit de 17e eeuw dateren en herenhuizen van een eeuw later. Je kijkt naar panden met een zadeldak, met klokgevels, met gevels waarop versieringen en guirlandes zijn aangebracht.
>Bij het Grote Plein staat het stadhuis van een onmiskenbaar trotse stad. Het stadsbestuur wilde er bij de bouw van dit stadhuis geen twijfel over laten bestaan: Weesp is een welvarende stad. Een stad met allure. Hier trokken de bouwvakkers een stoer gebouw op dat de bezoeker imponeert. Althans van buiten, want wie binnentreedt, ziet daar een zwierige rococostijl.
>Van bastion De Rooseboom heb je zicht op enkele molens die Weesp nog heeft. In de gloriejaren van de stad maalden tientallen wieken door de lucht. Hoog op de schans stond zelfs een molen. Of de molen naar het bastion is genoemd of omgekeerd, is niet duidelijk. Vast staat wel dat molen De Rooseboom in 1783 door brand is verwoest.
>In Weesp staat een bescheiden kerk met een boeiend verleden. Dat deze kerk op deze plek aan de Oudegracht is verrezen, is te danken aan de stoommachine van een kledingwasserij die failliet ging. Twee ongetrouwde zusters zorgden er voor dat de Van Houtenkerk uitgroeide tot een van de meest bekende godshuizen van de vrijzinnig protestanten in het land. Kortom, Weesp bezit een kerk met een verhaal.
>Nadat ze de Grote Kerk aan de Nieuwstraat bij de reformatie aan de protestanten hadden moeten overdragen, zochten rooms-katholieken in Weesp hun toevlucht in een schuilkerk. Alleen in het geheim konden ze in een gebouw aan de Achtergracht hun geloof belijden. Aan de Herengracht werden eind 18e eeuw met toestemming van de autoriteiten enkele pakhuizen van een jeneverstokerij omgebouwd tot een kerk. Van de straat kon je niet zien dat hier een godshuis stond. Daar kwam vanaf 1874 verandering in.
>