De molen van Huizen stond vroeger op de Molenberg, maar kijkt sinds 1916 vanaf een heuvel uit over het Nederlands Openluchtmuseum. Het is de enige standerdmolen van Noord-Holland die bewaard is gebleven en daarom een bijzonder stuk erfgoed. Als boekweitmolen speelde hij maar liefst 250 jaar lang een belangrijke rol in de voedselvoorziening van het dorp.
>Stemrecht voor vrouwen. De 8-urige werkdag. Deze dingen werden mede mogelijk gemaakt doordat grote groepen mensen op de been kwamen. Sommige protesten veranderden de wereld, anderen haalden maar een klein beetje uit. Toch mogen we in Nederland gelukkig allemaal gebruik maken van ons demonstratierecht.
>In het Huizer Museum is de fototentoonstelling ‘Hollandse Nieuwe’ te zien. Fine art fotograaf Jackie B portretteert in deze serie Nieuwe Nederlandse vrouwen die geboren zijn in landen waar Nederland in het verleden (of heden) handelsbetrekkingen mee had. De serie bestaat uit achttien foto’s met vrouwen afkomstig uit dertien verschillende landen, waaronder Japan, Suriname, Somalië en Israël. Zij zijn gekleed in de traditionele dracht van hun (voor)ouders gecombineerd met accessoires uit de Nederlandse streekdracht. Dit levert nieuwe en verrassende beelden op. Oneindig Noord-Holland bezocht de tentoonstelling en ging in gesprek met fotograaf Jackie B.
>De Gooise havenstad Huizen telt één provinciaal monument: de Kalkovens. Als oudste industrie van Huizen vormen de vier torens nog altijd een karakteristiek gezicht aan de haven. Niet voor niets is de voormalige schelpkalkfabriek nu een gewilde evenementenlocatie. Maar wat werd hier vroeger precies gemaakt en waarom was deze industrie zo belangrijk voor Huizen?
>De Helderse architect K.P.C. de Bazel is vooral bekend van zijn ontwerp voor het monumentale hoofdkantoor van de Nederlandsche Handel-Maatschappij in Amsterdam, een gebouw dat zijn naam draagt. Maar weinig mensen weten dat hij ook in het Gooi actief is geweest. In zijn woonplaats Bussum ontwierp hij woningen, parken en zelfs een heuse modelmelkerij.
>Kalkzandsteenfabriek Rijsbergen is sinds 1925 een begrip in het Gooi. Tot voor kort werd hier kalkzandsteen geproduceerd voor de bouw van woningen, eerst met zand uit de Groeve Oostermeent en later uit het Gooimeer. Nu de fabriek definitief de deuren sluit, wordt het hoog tijd voor een terugblik op dit stukje industrieel verleden van Huizen.
>Noord-Holland kent veel plaatsen met bijzondere namen. Van sommige is de oorsprong snel vast te stellen, bij andere is het nodig om wat dieper te graven in het verleden. In deze serie verhalen onderzoeken we elke maand een andere regio van onze provincie, om achter de herkomst van de lokale plaatsnamen én bijnamen van de inwoners te komen. Deze maand: Gooi en Vechtstreek.
>Wanneer er iemand overlijdt, breekt voor de nabestaanden een periode van rouw aan. Tegenwoordig neemt men vaak samen afscheid van de overledene tijdens een uitvaart, maar is het rouwproces daarna meestal een privéaangelegenheid. Vroeger was dat anders en kon je vaak in één oogopslag zien dat iemand ‘in de rouw’ was. Strenge etiquetteregels schreven tot in de 20e eeuw voor dat men na een overlijden tijdelijk speciale rouwkleding moest dragen om de overleden persoon zijn laatste eer te betuigen.
>In het najaar van 1936 toonde de Bussumse bioscoop Flora Bio de sensatiefilm ‘De weerwolf van Londen’. Een filmbespreking in de Nieuwe Bussumsche Courant stelde de lezer gerust: ‘de “weerwolfziekte” (…) is een filmziekte, ze bestaat gelukkig niet’. Voor ons tegenwoordig een overbodige opmerking, maar in die tijd dachten inwoners van het bijgelovige Gooi daar soms nog heel anders over.
>Alles wat je over Huizen moet weten, staat in de vlot geschreven en rijkelijk geïllustreerde ‘Canon van Huizen’.
>Deze zomer neemt Jan Feith je mee op reis door onze provincie. Zijn historische teksten uit het album ‘Zwerftochten door ons land: Noord-Holland’ (1933) geven een beeld van zonnige duinen, drukke pleinen en pittoreske polders. Deze week: ‘Aan de boorden der Zuiderzee’.
>Wist je dat Huizen bekendstaat om zijn speculaas mannetjes? Dat er op Huizer bruiloften vroeger steevast boerenjongens werden gegeten? En heb je wel eens gehoord van een ‘broeder’? Lees hier de geschiedenis en recepten van deze smakelijke streekgerechten.
>Het Huizer Museum organiseert elke maand een rondleiding door historisch Huizen. De ene keer staan de vissers en boeren centraal, de andere keer de architectuur.
>Dat er een grote variatie is in de klederdracht van bewoners rondom de Zuiderzee laat de tentoonstelling ‘Jong gekleed, Oud gedaan’ in het Huizer Museum zien. Het is de eerste keer dat vijf musea rondom de voormalige Zuiderzee, dat sinds de aanleg van de Afsluitdijk in 1932 IJsselmeer heet, de handen ineen slaan.
>Het gebied rond de Oud-Bussummerweg en de Langerhuizenweg in Huizen is vol natuur en de heide schiet er wortel. Bijna niets op deze plek doet denken aan een opvangkamp met barakken.
>De afgelopen vijfentwintig jaar is in Huizen een beeldenroute tot stand gekomen. Een goede aanleiding om de kunstwerken voor het voetlicht te brengen in een fietsrouteboekje en op een tentoonstelling in het Huizer Museum. Het volgen van de route door het dorp blijkt een mooie kennismaking met veelzijdige moderne beeldhouwkunst.
>De buitenplaats Oud-Crailoo is omringd door villa’s. Dit landgoed dat eens 100 hectare groot was, is tegenwoordig een buitenplaats met een tuin van ongeveer 1 hectare groot. De omliggende huizen staan in wat vroeger het park was van Crailoo.
>Midden in ´t Gooi, tussen bossen en een villapark, ligt de rijksmonumentale buitenplaats Oud-Bussem. Met de Oud Blaricummerweg als oude oprijlaan en het landschapspark gaat de buitenplaats geheel op in zijn omgeving. De nabij gelegen villa’s zijn uit het zicht onttrokken door bomen en struiken.
>In de wijde omgeving zijn ze bekend, de ‘Huizermannetjes’. Deze speculaaskoeken werden in diverse maten verkocht, twintig, zestien, twaalf en acht in een pond. Vroeger kregen de Huizer kinderen de avond voor kerst een ‘vurrël’ (vier koeken in een pond) die op kerstmorgen als ontbijt werd gegeten.
>De Huizer havenbuurt beschreven door Jan de Hartog: “Het was een winderige wereld van smalle straatjes gefestonneerd met drogende netten, die naar de haven leidden met zijn bos van masten en zijn kade, zilver van de schubben.” Aan die smalle straatjes woonden de schippersknechten en hun gezinnen in zogenaamde ‘Lange Huizen’ waarin maar liefst acht woninkjes waren ondergebracht.
>