In een nieuwe tentoonstelling in de kamers van Museum Van Loon worden vanaf 7 april verschillende verhalen verteld over koloniaal verleden en eeuwenlange doorwerking; over kracht en burgerschap; over ruimte nemen om ruimte te claimen.
>
2 min
Amsterdam wordt wel gezien als het ‘Venetië van het Noorden’, maar vroeger waren de grachten zo vies dat de stad ‘de mooie vrouw met de stinkende adem’ werd genoemd. Hoe staat het nu met de kwaliteit van het water? En wat leeft er allemaal in de grachten?
> 1 min
De Amsterdamse grachtengordel staat sinds 2010 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Maar waarom eigenlijk? Op die vraag krijg je antwoord in het nieuwe Bezoekerscentrum Amsterdam Werelderfgoed. Het gratis toegankelijke bezoekerscentrum bevindt zich in het hart van het UNESCO gebied in gebouw De Bazel aan de Vijzelstraat, waar ook het Stadsarchief Amsterdam is gevestigd.
> 2 min
Het historische interieur van het gigantische monumentenbestand van Amsterdam – bijna 9.000 huizen en objecten – is het kwetsbaarst. Het is tevens het onbekendste deel van een (grachten)pand. Reden waarom in de houten noodkerk uit 1668-1670 op het Amstelveld van 13 juli tot en met 20 augustus 2021 een tentoonstelling wordt gehouden over stijlkamers binnen de Singelgracht.
> 1 min
Stadsherstel Amsterdam heeft bijna veertig geveltoppen, gevelfragmenten en gevelstenen bewaard voor het stadsbeeld. En nu komt daar weer één bij, dankzij een bijdrage van de Vrienden van Stadsherstel. Monumentenzorg ruimt haar depot op en schonk Stadsherstel Amsterdam het natuurstenen alliantiewapen van de Cromhouts.
> 4 min
Deze zomer neemt Jan Feith je mee op reis door onze provincie. Zijn historische teksten uit het album ‘Zwerftochten door ons land: Noord-Holland’ (1933) geven een beeld van zonnige duinen, drukke pleinen en pittoreske polders. Deze week: Amsterdam, ‘van visschersdorp tot machtige koopstad’.
>De komende jaren staat ons een grote energietransitie te wachten. Steeds meer woningen worden aardgasvrij en het doel is om in 2050 een CO2-arme samenleving te hebben. Ook voor monumenten is verduurzamen mogelijk. Tijdens het Duurzaam Erfgoed Congres werd duidelijk dat er een hoop te winnen valt.
>In de Amstelkerk is vanaf dinsdag 7 mei t/m 14 juni 2019 een fototentoonstelling gewijd aan één van de meest onbekende aspecten van deze werelderfgoedstad, namelijk de tuinhuizen binnen de Singelgracht.
> 1 min
Méér dan dertig tuinen, zowel van particulieren als van instellingen, zijn op 15, 16 en 17 juni 2018 te bezichtigen tijdens de Amsterdamse Open Tuinen Dagen.
> 1 min
Een dak boven je hoofd en een boterham in je hand zijn twee dingen die voor veel van ons vanzelfsprekend zijn. Zo’n honderd jaar geleden was dit echter heel anders. Nederland kende heel wat gebieden waar grote armoede heerste. Misschien wel het beroemdste voorbeeld hiervan is de Amsterdamse Jordaan. Deze volksbuurt, die volkszangers en volksverhalen voortbracht, werd een icoon voor de hoofdstad. Het plat Amsterdams dat hier gesproken werd, de Westertoren en Johnny Jordaan vormen het romantische beeld dat velen tegenwoordig van de Jordaan hebben. Wat in dit beeld echter vaak wordt weggelaten is de bittere armoede waarin de Jordanezen leefden.
>Dit vrij smalle Amsterdamse grachtenhuis is slechts twee raamassen breed, maar de tuin loopt achter het tuinloze buurpand op nummer 112 door. De 17de-eeuwse bouwheer was Jan Gerritsz Verlorenarbeyt. In de 18de eeuw werd het 17de-eeuwse grachtenhuis ingrijpend verbouwd en verhoogd, in opdracht van de toenmalige eigenaar en bewoner Floris Kroll.
>Oorspronkelijk vormden 150 en 152 samen met Herengracht 154 een trapgevel-drieling uit 1617, de oorspronkelijke bebouwing op deze plaats na de stadsuitleg van 1613. Herengracht 152 is nog het meest intact: de voorgevel doet ondanks de latere verbouwingen nog steeds denken aan de renaissance-trapgevel uit 1617. De gevelsteen met de stralende zon laat de huisnaam zien: ‘De Son’.
>Herengracht 361 en 363 zijn twee 17de-eeuwse huisjes. Dit is al te zien aan de geringe hoogte van de panden en aan de houten onderpuien met puibalk. Het huis van Jan Gerritsz Sonnenbergh heeft boven de puibalk de gevelsteen Sonnenberg met een zon boven een berg.
>In 1665 werden vijf woonhuizen naast elkaar gebouwd met dezelfde halsgevels in de stijl van het Hollands classicisme, van links naar rechts de nummers 408, 406, 404, 402 en 400. Het ontwerp wordt toegeschreven aan Justus Vingboons, de broer van de bekendere Philips Vingboons.
>Dit dubbelhuis is met zijn 16,25 m breedte één van de breedste dubbele huizen aan de Amsterdamse grachten. Het is het enige dubbele huis met een breedte van zeven raamassen. Het werd in 1669/72 gebouwd in opdracht van Andries de Graeff (1611–1678) die zeven maal burgemeester van Amsterdam is geweest.
>Herengracht 474 werd gebouwd in 1669, op een kavel dat in 1665 voor Fl. 7400 gulden was gekocht (in de stadsuitleg van 1663). Het is dus oorspronkelijke bebouwing. Het huis staat afgebeeld op drie schilderijen van Gerrit Adriaensz Berckheyde (één uit 1685 en twee uit 1672) en in het grachtenboekje van Cornelis Danckerts (1680). Het is dus heel goed bekend hoe het huis er in de 17de eeuw uit zag. Tegenwoordig is het een Erfgoedhuis.
>Het dubbele huis Herengracht 479 is gebouwd in 1668, maar in latere perioden grondig verbouwd. In ±1725 (in ieder geval na 1721) vond de belangrijkste verbouwing plaats. Het huis kreeg een gevel en een interieur in de Lodewijk XIV-stijl.
>Herengracht nummer 281 en 283 hebben aardig wat veranderingen ondergaan sinds hun bouwjaar 1660.
>De zandstenen halsgevel-vierling van dit huis, in de stijl van het Hollands classicisme is ontworpen door Philips Vingboons voor Jacob Cromhout (1608–1669) en zijn vrouw Margaretha Wuytiers. De familie Cromhout woonde zelf in het grootste huis, Herengracht 366. De andere panden werden verhuurd (zo werd Herengracht 364 verhuurd aan Cornelis de Vlaming van Oudshoorn). Herengracht 368–370 heeft kleinere gevels dan Herengracht 364–366. Er bestaat een merkwaardige legende over de reden hiervoor.
>Herengracht 476 is een voorbeeld van een 17de-eeuws dubbel huis. Het dubbel huis ontwikkelt zich halverwege de 17de eeuw uit het huis met zijhuis. Er is niet langer sprake van twee duidelijke bouwlichamen, alhoewel in de plattegrond nog wel de twee huizen zichtbaar zijn: de ene helft, aan de ene zijde van de gang, is de ‘huiszijde’ met een gewone indeling, de andere helft, aan de andere zijde van de gang, de ‘zijhuiszijde’ met twee zijkamers.
>