Fort bij Uithoorn is niet een fort dat veel heeft meegemaakt. Het is wel een fort dat er redelijk authentiek uitziet en daarom gaven de vrijwilligers van het Documentatiecentrum Stelling van Amsterdam er een rondleiding.
>Het Westfries Museum presenteert de reizende tentoonstelling Lage Landen. Een reis door de geschiedenis van de Nederlandse landschapsschilderkunst aan de hand van veertig parels uit de collectie van het Rijksmuseum, aangevuld met een tiental recente aanwinsten uit de eigen collectie.
>
2 min
Fantastische berglandschappen en onmetelijke panorama’s, schilderachtige bossen en overwoekerde paden. Meester van het landschap, Hercules Segers, bezat een scherpe opmerkingsgave en zeldzame verbeeldingskracht waarmee hij hele landstreken op wonderbaarlijke wijze zichtbaar maakte in zijn schilderijen en prenten. Waar bekende landschapsschilders in de zeventiende eeuw de werkelijkheid zo goed mogelijk vastlegden, drong Segers door tot de essentie van het landschap en gaf deze op fantastische wijze weer. Hij experimenteerde en bereikte met zelf uitgevonden technieken en wonderlijke kleurcombinaties een bijna mythische status onder de kunstenaars van zijn tijd. Tegenwoordig is hij echter vrij onbekend. Wie was Hercules Segers? Wat bracht hem tot zijn keuzes en hoe verhield hij zich tot tijdgenoten?
>In Parijs had het echtpaar voor het eerst van Laren gehoord en toen ‘moesten ze er wel heen’. Zoals zovele artistiekelingen begin twintigste eeuw was het echtpaar Singer na aankomst getroffen door de natuur en de sfeer in het onbedorven Laren en vestigden zij zich hier voor lange tijd. De steenrijke miljonairs bouwden hier een uitgebreide kunstcollectie op die Anna na de dood van haar man William in 1943 onderbracht in een stichting. In de jaren 50 groeide dit uit in het uitgebreide kunst- en cultuur centrum dat het Singer Laren dezer dagen is.
>De bestuurders van de Beemster dachten heel zorgvuldig na over de ruimtelijke ordening van de droogmaking. In samenspraak met enkele landmeters ontwierpen zij een ‘masterplan’. Weinig werd aan het toeval overgelaten.
>Extra werkgelegenheid, nieuwe landbouwgrond en veel meer veiligheid tegen het water. Dat was wat de Beemster moest opleveren. Maar de droogmaking ging niet zonder slag of stoot.
>Als een kronkelende slang trekt de Loodijk, met aan haar noordzijde de ‘s-Gravelandse Vaart, door het landschap. Eeuwenlang trokken er de ‘s-Gravelandse beurtvaarders naar Amsterdam en deAmsterdammers met de trekschuit naar hun ‘s-Gravelandse buitenplaatsen. Bepaald stil gezeten hebben de bewoners langs de Vaart niet. Boerderijen, wasserijen, touwslagers, watermolens, herbergen kortom, er was van alles te vinden. Ook in de nieuwe tijd zitten zij niet stil waarvan het bedrijventerrein ‘De Boomgaard’ een voorbeeld is. Midden in het eeuwenlang ‘geroezemoes’ ligt het sfeervolle ‘Restaurant Paviljoen de Colonie’.Een ideale plek om over de gehele geschiedenis van de Loodijk nog eens wat gezellig na te praten.
>De kerkbuurt dankt haar naam aan de r.k. schuurkerk welke hier stond vanaf 1757 tot 1929. Het was echter niet de eerste kerk welke op deze plaats stond. Oude documenten vertellen ons dat de kerk uit 1757 gebouwd werd op de fundering van zijn voorganger. Hier begint ook het verhaal van de ‘schuilkerk’ over wiens geschiedenis nog al wat onzekerheden bestaan. De oude in 1884 gebouwde pastorie (HE 6) en de in 1840 aangelegde begraafplaats herinneren nog aan de aanwezigheid van het oude kerkgebouw. Tevens staan we hier op de grens van Holland en Sticht die sinds 1287 na een felle strijd tussen Floris de V en Gijsbrecht van Amstel door de bisschoppen van Utrecht werd vastgelegd.
>Op een lege akker iets ten zuidwesten van Rozenburg staat een boom moederziel alleen. De boom is goed te zien vanaf de Aalsmeerderweg kijkend in de richting van de A4. Achter de boom doemt de hoogbouw van Hoofddorp al op. De boom is een van de laatste restanten van het agrarische leven in de oude Haarlemmermeerpolder. Het heeft de enorme veranderingen van de afgelopen decennia voorbij zien komen en – zeer bijzonder – zelfs overleefd. De strijd om de ruimte en de steeds wisselende invulling ervan is onlosmakelijk verbonden aan de geschiedenis van dit gebied. Vanaf de vroegste bewoning stond het landschap onder invloed van de mens. De geschiedenis van de Haarlemmermeer laat zich bij uitstek lezen als dat van een levend landschap.
>Als het aan de Amsterdamse wethouder De Miranda had gelegen, was een groot deel van de Wester- en Bussummerheide een Amsterdamse enclave geworden. Een tuinstad voor 50.000 Amsterdammers waar het goed toeven zou zijn. Nu ondenkbaar.
>Als u ergens heerlijk op een terras of in de tuin zit en er vliegen wespen of bijen rond, dan zit u niet rustig. Misschien bent u er zelfs wel bang voor. Maar er zijn ook, en dat is minder bekend, bijen en wespen die niet steken.
>Wie denkt dat de bodem van het Gooi alleen maar uit zand bestaat, heeft het mis. Het Gooi is een gebied vol met heuvels en dalen. Ontstaan gedurende een periode van maar liefst tienduizenden jaren.
>Omstreeks 1880 ontdekte Jozef Israëls als eerste kunstenaar het Gooi. Hij wees zijn collega-schilders op de schoonheid van het landschap rondom Laren en Blaricum. De eerste kunstenaars die in zijn voetsporen naar het Gooi kwamen waren Albert Neuhuys, Anton Mauve, Hein Kever en Wally Moes. “’t Is aandoenlijk mooi hier, van een fijnheid van lijnen, een lieflijke poëzie straalt uit alles, binnenhuizen, wegen, akkers, boschjes en de menschen is van ’t liefste soort dat te bedenken is”, schreef Mauve in 1882 aan zijn vrouw.
>Maarten Min aan het woord, een architect geboren en getogen in Bergen.
>