Over onh

De 500 el boom – een stille getuige van het veranderende landschap

Op een lege akker iets ten zuidwesten van Rozenburg staat een boom moederziel alleen. De boom is goed te zien vanaf de Aalsmeerderweg kijkend in de richting van de A4. Achter de boom doemt de hoogbouw van Hoofddorp al op. De boom is een van de laatste restanten van het agrarische leven in de oude Haarlemmermeerpolder. Het heeft de enorme veranderingen van de afgelopen decennia voorbij zien komen en – zeer bijzonder – zelfs overleefd. De strijd om de ruimte en de steeds wisselende invulling ervan is onlosmakelijk verbonden aan de geschiedenis van dit gebied. Vanaf de vroegste bewoning stond het landschap onder invloed van de mens. De geschiedenis van de Haarlemmermeer laat zich bij uitstek lezen als dat van een levend landschap.

>

Een Amsterdamse enclave op de Gooise hei

Als het aan de Amsterdamse wethouder De Miranda had gelegen, was een groot deel van de Wester- en Bussummerheide een Amsterdamse enclave geworden. Een tuinstad voor 50.000 Amsterdammers waar het goed toeven zou zijn. Nu ondenkbaar.

>

Steil zandwandje op de Westerheide

Als u ergens heerlijk op een terras of in de tuin zit en er vliegen wespen of bijen rond, dan zit u niet rustig. Misschien bent u er zelfs wel bang voor. Maar er zijn ook, en dat is minder bekend, bijen en wespen die niet steken.

>

Het afgraven van grind

Wie denkt dat de bodem van het Gooi alleen maar uit zand bestaat, heeft het mis. Het Gooi is een gebied vol met heuvels en dalen. Ontstaan gedurende een periode van maar liefst tienduizenden jaren.

>

De komst van de verfkliederaars

Omstreeks 1880 ontdekte Jozef Israëls als eerste kunstenaar het Gooi. Hij wees zijn collega-schilders op de schoonheid van het landschap rondom Laren en Blaricum. De eerste kunstenaars die in zijn voetsporen naar het Gooi kwamen waren Albert Neuhuys, Anton Mauve, Hein Kever en Wally Moes. “’t Is aandoenlijk mooi hier, van een fijnheid van lijnen, een lieflijke poëzie straalt uit alles, binnenhuizen, wegen, akkers, boschjes en de menschen is van ’t liefste soort dat te bedenken is”, schreef Mauve in 1882 aan zijn vrouw.

>
NL | EN