Begraafplaatsen zijn niet alleen plekken waar we onze doden een laatste rustplaats gunnen. Ze zijn ook een oase van rust en groen èn ze geven een tijdsbeeld. De landelijke stichting Terebinth bekommert zich dan ook om het funeraire erfgoed. Ze stimuleert het opknappen van verwaarloosde begraafplaatsen en grafmonumenten, maar organiseert ook lezingen en rondleidingen.
>Aan het strand in Egmond aan Zee is het in de zomer heerlijk vertoeven. Wandelend op de boulevard langs de viskramen zie je hoe het dorp al eeuwenlang verbonden is aan de visserij. Dagjesmensen klimmen bij de vuurtoren de trap omhoog om van het mooie uitzicht te genieten. Hier op de Vureboetsduin staat een bijzonder bronzen beeld van een vissersvrouw: Het Vraauwtje van Derper. Ze kijkt uit over de zee, die gaf en nam. In de Eerste Wereldoorlog verloren 95 vissers uit Egmond aan Zee door zeemijnen het leven. Het Derper Vraauwtje is een eerbetoon aan de vele weduwen die achterbleven.
>Deze zomer neemt Jan Feith je mee op reis door onze provincie. Zijn historische teksten uit het album ‘Zwerftochten door ons land: Noord-Holland’ (1933) geven een beeld van zonnige duinen, drukke pleinen en pittoreske polders. Deze week: ‘In den zeewind langs onze Noordzee-kust’.
>Elk van de drie Egmonden toont een eigen gezicht: het slot in Den Hoef, de abdij in Egmond-Binnen, de badgasten aan zee. Egmond aan Zee kennen wij als een populaire badplaats, maar rond het dorp in de duinen is geschiedenis geschreven. Hier galoppeerde ooit de graaf, iets verderop werkten monniken.
>De Sint Agneskerk in Egmond aan Zee heeft maar weinig voorspoed gekend. Haar robuuste vierkante toren rees hoog boven het dorp en de duinen uit. Lange tijd was de kerk een belangrijk baken voor schippers. ´s Nachts brandde er voor de zeelui een steenkoolvuur in een korf op een hoge paal, tot het noodlot toesloeg tijdens een zware storm op 27 november 1741.
>Terwijl de bloem van de Belgische, Franse, Engelse en Duitse natie de dood vond in de loopgraven, wist Nederland zijn neutraliteit te behouden. Zo zijn honderdduizenden slachtoffers en een mogelijke annexatie van Nederland voorkomen. Wel is Nederland als enige niet-oorlogvoerende land gedurende de hele oorlog gemobiliseerd gebleven.
>In 1932 werd de eerste voetbalclub van Egmond aan Zee opgericht. Ze noemden de club ‘Egmondsche Boys’. Omdat er in Egmond aan Zee geen terrein beschikbaar was, werd een stuk bollenland in Egmond-Binnen gehuurd. Het terrein lag vanaf Egmond aan den Hoef vlak voor het bos, aan de linkerkant van de Herenweg. Omkleden deden ze in een bollenschuur en water om zich te wassen haalde men uit de sloot.
>Wij genieten al jaren van het prachtige stukje natuur: de Egmondse Duinen. Daar willen wij u graag iets over vertellen.
>‘Kermis, kermis moet er zijn, of wij slaan alles kort en klein’ schreeuwden protesterende kermissympathisanten in 1876. Op de Amsterdamse straten was er een waar kermisoproer gaande. Het oproer was het gevolg van het besluit van de gemeente de kermis af te schaffen.
>Egmond aan Zee heeft met haar witte vuurtoren een blikvanger van formaat. Dit oude vissersdorp kent een lange traditie als station voor scheepsbegeleiding en kustwacht. Op het land is de toren een trekpleister voor de vele toeristen die Egmond bezoeken. Sinds 1838 heet deze vuurtoren J.C.J. van Speijkmonument. Wie was deze nationale figuur?
>Noord-Holland heeft geen officieel erkende streektaal, zoals het Fries of Limburgs, maar kent wel een tiental dialecten. De dialecten zijn weer onder te verdelen in dorpstalen en streektalen.
>Het was een barre tocht over het strand en onverharde duinpaden. De temperatuur schommelde rond de acht graden, de wind waaide uit uiteenlopende richtingen en het miezerde. Toch wilden negenhonderd deelnemers de finish halen van de eerste halve marathon van Egmond op zondag 11 maart 1973.
>Arie Cornelis Bos (1870-1934), onderwijzer aan de Openbare Lagere School te Egmond aan Zee, was zeer begaan met het lot van ziekelijke stadskinderen. In 1901 nam hij met A. Kerdijk uit Amsterdam en G.L. Zwartendijk uit Rotterdam het initiatief tot het Centraal Genootschap voor Kinderherstellings- en Vakantiekolonies.
>Dit is een verhaal van het Verhalenpaviljoen, een initiatief van de kustgemeenten en Provincie Noord-Holland. In de zomer van 2010 en 2011 ging het Verhalenpaviljoen in verschillende kustplaatsen op zoek naar de lokale identiteit. Dit heeft geresulteerd in tientallen prachtige persoonlijke verhalen van bewoners, bezoekers en ondernemers uit Den Helder, Bergen, Zandvoort, IJmuiden, Wijk aan Zee, Castricum en Callantsoog. Verhalen over vroeger en nu, over de zee, het strand, de samenleving, monumenten en gebouwen. Hier lees je een van deze bijzondere verhalen, die het karakter van de kustplaatsen versterken en onze kust aantrekkelijker maken voor bewoners, ondernemers en bezoekers.
>Ex-hulpstrandvonder Kees Zwart woont al heel zijn leven in Egmond aan Zee. Hij vertelt graag over de vonderij die vroeger een belangrijke rol speelde in het dorpsleven.
>