Willem Groothoff (1887-1925), banketbakker in Callantsoog en Schoorl, trok in de jaren twintig met een ijskar rond. Bij de ijskar van Willem kon iedere zoetekauw terecht voor ‘vakkundig bereid vanille-ys’. Met het opvallende beeld van een banketbakker op de kar, was hij voor kinderen in de omgeving een herkenbare verschijning. Op de kar is te lezen dat ijsjes voor 2, 3, 5, 10 en 20 cent verkocht werden. Ook leverde Willem aan bruiloften en partijen.

Het volgende liedje werd vast veel gezongen bij de familie Groothoff:

Kijk! Daar komt de ijsman aan
De ijsman van de buurt
Die ied’re dag geregeld komt
Zolang de zomer duurt
Zeg, hij heeft lekk’re wafels
Van drie, van vijf, van tien
En verder grote bekers
Met slagroom bovendien

Heel langzaam komt hij nader
Hij trekt eens aan de bel
En roept dan “IJS MET SLAGROOM!”
Die roep, die ken je wel!

Op 11 en 12 augustus 1923 werd door de V.V.V. in Schoorl een zomerfeest georganiseerd, met op zaterdag kinderspelen en ’s avonds bal. Op zondagmiddag was er een bloemencorso, waarbij diverse prijzen werden uitgedeeld voor de mooist versierde wagens, auto’s en rijwielen. Voor de kinderen waren er aparte prijzen.

Willem Groothoff was erin geslaagd om voor zijn kinderen een miniatuur-ijswagen te bouwen. Voor hen was de ‘eerste troostprijs’ weggelegd. De kinderen Wim en Jaap zijn op de gevoelige plaat vereeuwigd met ‘hun’ ijskraam. In dezelfde witte kleertjes en met te grote bakkersmutsen op hun hoofd kijken ze nieuwsgierig in de camera.

In de zomer van 1925 overleed vader Willem onverwacht, slechts 38 jaar oud. Broer Harrie, twee jaar jonger, ontfermde zich over het gezin met drie jonge kinderen. Die vriendelijke daad was echter niet geheel onbaatzuchtig. In 1925 of 1926 zien we Harrie in dezelfde business als Willem opduiken. Met een ijskar trok hij door Warmenhuizen en verdiende daarmee zijn brood.

In februari 1926 verhuisde weduwe Groothoff met haar drie kinderen naar Amsterdam en betrok de woning van Harrie aan de Bloemgracht. In dezelfde week liet Harrie zich uitschrijven en werd in maart inwoner van Schoorl. Het lijkt op een huizenruil.

Niet veel later liet Harrie een eigen ijswagen bouwen. Het was meer een kiosk dan een kar: een overdekte houten toonbank, met daarop in sierlijke letters: ‘Groothoff’s vanille ijs – Waarborgt kwaliteit’. De foto van de ijswagen lijkt genomen te zijn voor een melkfabriek in de omgeving.

Is dit dezelfde kiosk waarover in de gemeenteraad van Schoorl in februari 1927 gediscussieerd werd? Harrie vroeg destijds een vergunning aan voor het plaatsen van een kiosk aan de Duinweg, maar de gemeenteraad oordeelde dat deze niet op de openbare weg geplaatst mocht worden. Groothoff diende voor zijn kiosk ‘evenals andere personen een terreintje van “de Roode Leeuw” te huren.’

Uit het verslag komt ook naar voren dat Harrie zich flink heeft ingespannen voor het gezin van zijn broer Willem. Het kon echter niet zo zijn dat hij daardoor een voorkeursbehandeling zou krijgen van de gemeente, zo werd in onverbloemde taal duidelijk gemaakt.

Weer een paar jaar later zien we Harrie met een echte kiosk, maar nu óp het strand van Schoorl, bij Camperduin. Daar voorzag hij dagjesmensen en badgasten van een verkoelende lekkernij. In Harries kiosk waren onder meer bier en verschillende smaken limonade te koop. Hij zal hier in de zomermaanden vast goede zaken gedaan hebben. Op de foto zien we hem, met zonnebril, in de schaduw van het afdakje zitten, trots op zijn onderneming.

Auteur: Volkert Groothoff

Dit artikel is eerder verschenen op de blog ‘Groothoff. Een familiegeschiedenis te Zaltbommel 1769-1925’, waar meer verhalen en een stamboom van de familie Groothoff te vinden zijn. Voor Oneindig Noord-Holland is het artikel geredigeerd door redacteur Sarah Remmerts de Vries.

Publicatiedatum: 23/02/2021