Sloterdijk en een bruid op stelten

Een bruid op stelten voor het kerkje van Sloterdijk. Zij heet Meike en komt uit Heerhugowaard. Het is een pakkend beeld uit een grote campagne in 2012 van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. De boodschap is: ‘veilig wonen onder zeeniveau is minder logisch dan je denkt’. Waarom koos het hoogheemraadschap uitgerekend voor de Petruskerk in Sloterdijk als trouwlocatie? Wat heeft die met de strijd tegen water te maken?

2 min

De stormvloed van 1675

In de nacht van 4 op 5 november 1675 raasde er een verschrikkelijke Noordwesterstorm over West-Nederland. Overal langs de Zuiderzee braken de dijken. West-Friesland beoosten de Heerhugowaard, de Zeevang, heel Waterland en grote delen van de Zaanstreek verdwenen onder het zoute water. Hetzelfde gold voor de omgeving van Amsterdam. De zeedijk bij Muiden begaf het. En idem dito de dijk tussen Amsterdam en Haarlem langs het IJ, dat toen nog in open verbinding met de Zuiderzee stond. In Amsterdam liepen kelders en pakhuizen onder. Het water kolkte over de Nieuwendijk en kwam op de Dam tot aan de waag. In de dijk langs het IJ zaten twee gaten, de grootste doorbraak beoosten Halfweg was ruim 100 meter breed en meer dan 10 meter diep. Het water leek niet meer te stuiten. Half Holland stond blank.

Geld uit het water voor de Petruskerk

Gelukkig hield de dijk langs het IJ bij Sloterdijk stand. Het dorpje lag op en aan de dijk. Maar al het land achter de dijk verdween wel onder het water, inclusief de in 1644 drooggemaakte Sloterdijkermeer. Dat was de tweede keer, want in 1662 was dit nieuwe land ook al eens ondergelopen. Maria van Bourgondië schonk het Sloterdijkermeer op 28 maart 1479 aan het dorp “tot profijt en onderhoud van de Kerke”. De opbrengst van de verpachting van de visserij in het meertje kwam dus voortaan ten goede van het dorpskerkje. In 1639 werd het echt interessant. Het dorpsbestuur en de kerkmeesters verkochten het meertje op 28 december van dat jaar aan Cornelis Gerritsz. van Dijck en meester Sijbrant Albertz. Kort “om de selven meer droogh en tot Land te maeken”. Beide heren moesten stevig in de buidel tasten. Ze werden verplicht voor iedere morgen land (circa 0,9 hectare) jaarlijks twee gulden en twee stuivers aan de kerk te betalen. Het gewestelijk bestuur verleende op 7 december 1641 een octrooi of concessie om het meertje leeg te mogen malen. Drie jaar later kwam de bodem boven. Vanaf dat moment moest er gedokt worden en kreeg de kerk ieder jaar 200 gulden binnen. En betaald wordt er nog steeds, tegenwoordig door het Stadsdeel West!

Trouwen in Sloterdijk

De Petruskerk in Sloterdijk is tegenwoordig een gewilde trouwlocatie. Het kerkje vormt een romantisch rustpunt te midden van snelwegen, spoorwegen en bedrijventerreinen. Bovendien is het kerkje onlosmakelijk verbonden met dijken, meren, overstromingen en landaanwinning. Vandaar dat het een mooie locatie was voor Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier om met een bruid op stelten te laten zien wat leven onder zeeniveau betekent.