De IJsselmeerdijk opgeblazen (1945)

Op deze plek, enkele kilometers ten zuidoosten van Den Oever, herinneren twee wielen ofwel binnenmeertjes en een kronkel in de dijk aan de ramp die hier op 17 april 1945 plaatsvindt. Duizenden mensen moeten vluchten voor het water.

1 min

In de laatste weken van de Tweede Wereldoorlog blazen de Duitsers met zware springladingen de IJsselmeerdijk op twee plaatsen op. Hierdoor komt de in 1930 drooggelegde Wieringermeer weer onder water te staan. Het doel is vermoedelijk om geallieerde luchtlandingen in de polder te voorkomen. Met de nederlaag in zicht is het niet meer dan een zinloze daad van verwoesting.

Het gat in de dijk.

Vlucht naar het oude land en terp

De bijna 7000 bewoners hebben maar een paar uur de tijd om een goed heenkomen te zoeken. Binnen twee etmalen staat het water in de polder ruim drieënhalve meter hoog. Meer dan driekwart van de huizen en boerderijen loopt zware schade op, vee gaat verloren, maar er vallen geen menselijke slachtoffers. Het merendeel van de bewoners vlucht naar het oude land, maar een aantal zoekt in de Wieringermeer zelf een toevlucht, zoals boven op de terp bij Wieringerwerf. Die terp is een grote, opgespoten zandvlakte, een jaar na de drooglegging van de polder aangelegd om dienst te doen in tijden van watersnood. Na de bevrijding krijgt het herstel van de polder hoge prioriteit. Op 11 december 1945 valt de Wieringermeer voor de tweede keer droog en kan begonnen worden met het herstel van de schade.

Herinneringsplaat.

Dijkgatbos

Ter herinnering aan de inundatie is vlakbij de twee wielen het Dijkgatbos aangelegd. De wielen, meer dan 20 meter diep, zijn inmiddels uitgegroeid tot kleine natuurgebiedjes met rietkragen en moerasbosjes.