Oneindig Noord-HollandBeleef de geschiedenis van jouw provincie
NL | EN

Jan Kees Vergouw had weinig op met exposities

De Zaandammer Jan Kees Vergouw (1948) trad maar zelden met zijn werk naar buiten. Had-ie geen behoefte aan. Hij was liever in zijn atelier bezig met onderzoek naar diepte, scherpte en vlakverdeling.

Eigen weg

De kunstenaarscarrière van Vergouw verliep bepaald niet volgens gebaande paden. De zoon van beeldhouwer/schilder Bram Vergouw volgde de avondopleiding aan de Kunstnijverheidsschool in Amsterdam, maar hield het al na een jaartje voor gezien. “Na de lagere school heb ik ontzettend mijn best gedaan om niet naar school te gaan”, vertelde hij enkele jaren geleden in een interview in Dagblad Zaanstreek. Hij koos voor een bestaan in de bouw maar beproefde enkele jaren later zijn geluk op de Gerrit Rietveld Academie. Hij haalde het einde niet. “Ik heb iets rebels in me. Op de academie wilde ik mijn eigen dingen doen. Opdrachten uitwerken vond ik stomvervelend.” Zijn poging om te worden toegelaten tot de Rijksacademie strandde bij de heren van de toelatingscommissie. “De slotconclusie was dat ik reeds een eigen stijl had ontwikkeld en dat ik daarin moest doorgaan.” Vergouw ging zijn eigen weg. Aanvankelijk bestond zijn werk vooral uit landschappen, portretten en stillevens in een natuurlijke trant. Later koos hij voor een abstracte benadering. Uit zijn figuratieve periode stamt het acrylschilderij op de foto, met uitzicht op de Kalverpolder.

Witte vogels in de verte, door Jan Kees Vergouw, 1978.

Witte vogels in de verte, door Jan Kees Vergouw, 1978. Beeld: Zaans Museum.

Galerie Bramkha

Na enige jaren gebruik te hebben gemaakt van de Beeldende Kunstenaars Regeling koos Vergouw in 1984 voor zelfstandigheid. Samen met Jan de Bruin startte hij Galerie Bramkha in Haaldersbroek te Zaandam waar in het achtjarig bestaan tal van kunstenaars exposeerden. Daarnaast gaf hij les in schilderen en yoga en hield workshops in meditatie- en ontspanningsoefeningen. “Ik heb gekozen voor een bestaan met weinig geld en veel vrijheid. Een carrièremaker ben ik nooit geweest. Je zou me eerder yogaleraar dan schilder kunnen noemen.” Schilderen doet hij nauwelijks meer, al is het niet ondenkbaar dat de penselen nog eens worden opgepakt. “De affiniteit blijf je houden. Maar dan doe ik het puur voor mijn plezier. Ik heb geen ambities meer om een kunstenaarsimago op te bouwen. Het is gewoon leuk om af en toe een schilderij te maken.”

Publicatiedatum: 06/03/2011

Aanvullingen

Vul deze informatie aan of geef een reactie.

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vereiste velden zijn gemarkeerd met *. Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.