3 min

“Ik Heb eene broek aan!” zei Dik met trots.
“En ik heb suikerballetjes. Die heb jij niet, lekkertjes”, was het antwoord van de jonge dame, terwijl ze haar hoofd langzaam op en neer bewoog.
“Laat eens zien? Zijn ze lekker?” vroeg Dik, die een liefhebber was van alles wat goed smaakte.
“Neen, ik houd ze zelf. Hoe heet jij?”
“Dik.”
“Ik niet, ik ben Anneke.”
“En waar zijn de suikerballetjes?” vroeg Dik, die er grooten trek in had.
“In mijn zak, maar je krijgt ze niet.”
“Laat ze eens zien? Ze zijn toch niet eens lekker”, meende Dik.
Anneke tastte in den zak en liet den schat zien. Diks oogen blonken van begeerigheid, en terwijl hij de hand uitstak, zeide hij:
“Ik wil ze hebben. Toe, dan mag je met me spelen.”
Anneke vond dat aanbod nog al aannemelijk. Ze stak een balletje in den mond, beet het in twee stukken en gaf een ervan aan Dik, die het dadelijk opat.

Dik Trom en het meisje met de suikerballetjes. Beeld: Stichting schooltje van Dik Trom.

“Van wie heb je ze?” vroeg hij.
“Gekocht, daar, voor een cent.”
Dik volgde met zijn ogen de richting van haar vinger en liep regelrecht op de winkel af. Hij stapte naar binnen en zei tegen de vrouw achter de toonbank: “Voor twee cent suikerballetjes.”
De vrouw pakte een blikken trommel en legde tien balletjes op de toonbank.
Dik pakte ze op, deed zijn mond wagenwijd open, stopte er een paar balletjes in en wilde op zijn dooie akkertje de winkel verlaten met de rest, toen de vrouw zei: “Ho, ho, ventje, waar zijn de centen?”
“Centen?” vroeg Dik met volle mond.
“Ja, waar zijn je centen?”
“Ik heb geen centen, wel balletjes”, zei Dik, die niet goed begreep wat ze bedoelde.
“Geef ze dan maar gauw weer terug, kwajongen. Dat gaat zomaar niet! Als je iets wilt kopen, moet je geld meebrengen.”
“Oh”, zei Dik. Hij legde de rest van de balletjes weer op de toonbank en liep met volle mond naar buiten. Uit dankbaarheid haalde hij een balletje uit zijn mond en gaf het aan Anneke. Vanaf dat moment waren ze vriendjes en speelden ze altijd met elkaar.

Het snoepwinkeltje van Dik Trom. Beeld: Wikimedia Commons.

Snoepwinkeltje van Etersheim

Op Etersheim nummer 14, op de hoek van de IJsselmeerdijk, zat vroeger een oud winkeltje in grutterswaren. Hier konden de inwoners van het dorpje terecht voor hun dagelijkse boodschappen, waaronder ook snoepjes. Hier kochten Dik Trom en zijn vriendjes hun suikerballetjes en ander snoepgoed. Tenminste, als de kinderen geld bij zich hadden!

Een halve eeuw geleden ging het winkeltje dicht en werd het een woonhuis. Maar in 2005 had de toenmalige bewoonster het winkeltje weer in oude glorie hersteld. Wanneer de familie aanwezig was, ging de snoepwinkel open. Voor het herstel van de oude winkel heeft de familie De Jong van de Historische Vereniging Oosthuizen een prijs gekregen, het ‘Schouderklopje 2005’. Ze kregen een mooie penning uitgereikt en een boekje over de geschiedenis van het huis en haar bewoners.

Auteur: Stichting Schooltje van Dik Trom en Historische Vereniging Oosthuizen, Redactie ONH, met medewerking van de familie Terpstra

Publicatiedatum: 02/05/2011