Het grootste deel van de Stelling van Amsterdam, die tussen 1880 en 1920 is aangelegd, wordt aan het zicht onttrokken. Zelfs de 42 robuuste forten gaan gedeeltelijk schuil onder met gras bedekte aarden wallen. Het belangrijkste aspect van de Stelling, het inundatiesysteem, is tevens het meest onzichtbare. Het bestaat uit een ingenieus stelsel van sluizen, dammen en kanalen waarmee de hoofdstad, in geval van een buitenlandse aanval, door een kring van water beschermd kon worden. Aan de buitenkant van de kring werden kilometers brede stroken land onder water gezet. Deze inundatiestroken waren te diep om met manschappen te doorwaden, maar te ondiep om met schepen te bevaren. Vanwege dit inundatiesysteem werd de Stelling van Amsterdam in 1996 op de UNESCO Werelderfgoedlijst gezet als uniek monument van Hollands waterbouwkundig en defensief vernuft.