Willem Aten hield van lege landschappen

Willem Aten (1894-1973) hanteerde een grijs palet en schilderde bij voorkeur lege landschappen, gestoffeerd met enkele huizen, bootjes en grillige waterpartijen. ,,Van al die mooie frisse kleurtjes op mijn palet maak ik in een uur één grauwe massa'', zei hij eens met de nodige ironie over de grijsheid van zijn schilderstijl. Dat was andere koek dan de kleurrijke uitbundigheid en speelsheid van de expressionisten. Aten koos voor een sober realisme zonder tierlantijnen en volgde daarmee een trend in de Zaanse schilderkunst die in de jaren twintig en dertig in zwang was.

1 min

Houthandelaren

Aten was een telg uit een familie van houthandelaren. Zijn vader stond in 1892 aan de wieg van stoomzagerij De Bark die in het Westzijderveld was gevestigd. Zijn tekentalent werd ontdekt op de hbs. Tijdens de mobilisatie gedurende de Eerste Wereldoorlog was hij gelegerd in Brabant waar hij over genoeg vrije tijd beschikte om in de leer te gaan bij de schilder Harrie Kuijten. Veel tijd om te schilderen had Aten later niet meer. Hij trad in dienst bij houthandel William Pont en stapte later over naar de houthandel en -zagerij De Bark van zijn vader waarvan hij uiteindelijk directeur en mede-eigenaar werd. De tijd die hij aan de kunst besteedde, beperkte zich tot een wekelijks tekenclubje met kunstenaars als Jaap Kaal, Cees Koning, Arie van Mever, Iet Stuurman en Jan Rot.

Sober realisme

Pas in de jaren na de Tweede Wereldoorlog nam Aten de penselen weer ter hand, zonder concessies te doen aan zijn sober palet. Na zijn pensionering in 1959 verhuisde hij naar het Noord-Hollandse Laren en weer later naar Soest waar hij zich actief bezig hield met de kunst. Zijn werk wordt gekenmerkt door een samensmelting van de stijl van de Haagse School en het Amsterdams impressionisme, eindigend in sober realisme.