2 min

De architect W.M. Dudok werd in 1915 directeur Publieke Werken van de gemeente Hilversum. Hij kreeg als opdracht dat er naast woningen ook veel scholen gebouwd moesten worden. Hilversum was immers een groeigemeente. De industrie was in een stroomversnelling terechtgekomen, de radio was in opkomst en bracht veel werkgelegenheid. Er was dus werk in overvloed en al die werknemers moesten wonen en al hun kinderen naar school gaan. Veel van de door Dudok gebouwde scholen staan op de lijst van rijksmonumenten. Zo ook de Snelliusschool uit 1931-1933.

Luchtopname Snelliusschool.

Buffer tegen verkeersdrukte

De vroegere Snelliusschool staat in een wijk rond de Simon Stevinweg, dichtbij de Johannes Geradtsweg. De gemeenteraad was bang dat de school veel hinder zou ondervinden van het lawaaiige verkeer. Dudok stelde voor de voorgevel wat naar achter te verplaatsen en een terras met beplanting aan te leggen. Dit zou werken als een buffer tegen de verkeersdrukte. Je zou je nu afvragen: waar heb je het over. Het verkeer van de jaren dertig is natuurlijk niet te vergelijken met nu.

Klimop tegen blinde muur

De bewoners van de naburige ‘s-Gravesandelaan waren niet blij met de nieuwe school. Ze keken tegen een blinde muur aan. Dudok was inventief en liet zich niet zomaar uit het veld slaan. De oplossing lag voor de hand, er kwam een klimop met rode bessen. In de Snelliusschool volgden de leerlingen ulo-onderwijs (uitgebreid lager onderwijs). Het was eigenlijk de bedoeling om voor de leslokalen eenpersoonsbanken aan te schaffen. Maar het werden uiteindelijk toch tweepersoonsbanken. Dat scheelde namelijk 1800 gulden!

Warmrood Belgisch baksteen

De school is gemetseld in een warmrode Belgische baksteen. De horizontale lijnen worden onderbroken door de verticale toren naast de opvallende halfronde uitbouw met het trappenhuis. Het daglicht komt binnen door bouwstenen van wit glas in diamantvorm. De entree is links van de schoorsteen.

Snelliusschool 2010. Beeld: Hans Lensink.

Lichtinval

Er zijn niet alleen veel ramen aan de kant van het schoolplein, maar ook aan de straatkant. Niet alle ramen zijn vierkant of rechthoekig. Er zijn ook ronde ramen. Heel bijzonder is de stalen pui aan de noordkant van het gebouw. Via deze pui kregen de hoge lokalen voor tekenen, natuurkunde, handenarbeid en nuttig handwerken hun licht. De andere leslokalen kregen de lichtinval vanuit het westen en zuiden.

Snelliusschool 2010. Beeld: Hans Lensink.

Verhoogd perk

Langs de school ligt een grasstrook en er is een verhoogd perk gerealiseerd, waarin heesters zijn aangeplant. Hierdoor kunnen voorbijgangers niet gemakkelijk naar binnen kijken.

Snelliusschool.

Huidige bestemming

Na de ulo kwam er een mavo (middelbaar algemeen voortgezet onderwijs). Daarna heeft de school onderdak geboden aan het conservatorium tot 1999. Het pand is gerestaureerd in 1999 en nu in gebruik als kantoor.

Auteur: Margriet van Seumeren (redactie) m.m.v. Corry Dubois

Bronnen

Annette Koenders, Hilversum: Architectuur en stedenbouw 1850 – 1940, Monumenten inventarisatie project, 2001.
www.tgooi.info
www.architectenweb.nl
www.mediabank.omgevingseducatie.nl
G. Cornelisz, Snelliusschool 50 jaar, Jubileumnummer 1981.

Publicatiedatum: 07/07/2011