Stapelmuurtje

Dudok vond groen belangrijk in een wijk. Hij vroeg plantsoenmeester J.H. Meijer om een ontwerp te maken voor bij de school. De mensen in de wijk schudden bedenkelijk hun hoofd. Men vond het weggegooid geld. Meijer herinnerde zich in een interview wat de mensen zeiden: “Wie haalt het nu in zijn hoofd om bij een school zoveel gazon- en bloemversieringen aan te brengen? En dan nog bij de noordoosthoek, bij de hoofdingang een stapelmuurtje bouwen, niet eens gemetseld! Daar zou helemaal niets van terechtkomen, dat werd natuurlijk door de jeugd afgebroken en de stenen zouden worden gebruikt om ruiten mee in te gooien.” Maar dat gebeurde natuurlijk niet. De leerlingen vonden het prachtig.

Gedeelde speelplaats

De kozijnen van de Fabritiusschool zijn wit geschilderd en de deuren groen. De school kreeg een kleuterschool, de Ruysdaelschool. De Fabritiusschool was een school voor kinderen uit de gegoede milieus. Heel anders dan de kleuterschool waar vooral kinderen uit de eenvoudige Bloemenbuurt zaten. De speelplaats moesten de scholen met elkaar delen en ze hadden dan ook gescheiden pauze.

Tijdens de Duitse bezetting

Tijdens de bezettingsjaren werden veel scholen ingenomen door het Duitse leger. De Ruysdaelschool raakte zo overvol dat de leerlingen wel opgenomen moesten worden in de Fabritiusschool. Toch bleef de tweedeling bestaan. De kinderen uit de arbeidersbuurt kregen alleen ’s ochtends les. De oorspronkelijke leerlingen van de Fabritiusschool kregen in de middag bijles. Tot ook deze school gevorderd werd. Vanaf dat moment kregen kinderen les in de raadzaal van het oude Raadhuis (nu Museum Hilversum) en het padvindersgebouwtje aan het Achterom.

Brand in 1985

Rieten daken zijn altijd brandgevaarlijk. Schooldirecteur J.C. Buisman was er ook bang voor. “Er is één blusapparaat en één emmer zand. Kunnen we geen schuimblussers krijgen?” In de vroege avond van dinsdag 23 april 1985 werd de angst bewaarheid, de school vloog in brand. Er was nog een leerkracht aan het werk en in de gymzaal oefende een volksdansgroep. De oorzaak was een sigarettenpeuk van een baldadige jongere. Er stond een flinke wind en in een mum van tijd stond het gebouw in lichterlaaie. Gelukkig vielen er geen gewonden. Omwonenden hielpen mee om tafels, stoelen, boeken, speelgoed en andere zaken in veiligheid te brengen. Totdat de brandweer de toegang tot de school verbood.

Stroomstoring

Het blussen ging niet zonder slag of stoot. Het toegestroomde publiek hinderde de brandweer. Wonderlijk is het verhaal over de wateraansluiting bij de school. Die was in eerste instantie onvindbaar. Na even zoeken vond de brandweer de waterput. Een vrouw was bij het zien van de brand flauwgevallen. Ze was juist op de waterput terechtgekomen! Door het vele bluswater was er kortsluiting in het nabijgelegen elektriciteitshuisje ontstaan. Met als gevolg dat delen van Hilversum en Hollandsche Rading zonder stroom zaten.

 

Vliegjes

Er was niet veel meer van de school over, maar gelukkig werd de school herbouwd. De nieuwe school trok weer veel leerlingen. Op een gegeven moment hadden de kinderen jeuk, de oorzaak waren kleine vliegjes. Wat bleek nu? De rietdekker had gebruikgemaakt van Frans riet. Bij zomers weer kwam allerlei ongedierte uit het riet kruipen. Maar vrij snel was alles weer onder controle.

De huidige Fabritiusschool heeft een dependance aan de iets verder gelegen Egelantierstraat. Ook deze Catharina van Rennesschool is door Dudok ontworpen.

Auteur: Margriet van Seumeren (redactie) m.m.v. Corry Dubois

Bronnen:

• Annette Koenders, Hilversum: Architectuur en stedenbouw 1850 – 1940, Monumenten inventarisatie project, 2001.
• www.tgooi.info
• Rob Dorhout, oud leerling Ruysdaelschool en nu vrijwilliger in Museum Hilversum.
• E. de Paepe, Met hart en ziel, Jan Hendrik Meijer, meester der plantsoenen, pp. 131-134.
• Kees van Aggelen en Paul Back, 75 jaar Fabritiusschool 1927-2002.

Publicatiedatum: 07/07/2011