3 min

Niet praktisch

Een raadslid vond het paviljoen maar onpraktisch. Om de ramen te wassen moest je met een ladder in het water gaan staan. Om het maar helemaal niet te hebben over het gebruik van de wc, daarvoor moest je nota bene naar buiten. Het college van Burgemeester & Wethouders reageerde laconiek. Het ramen wassen kan heel gemakkelijk met een hangsteigertje worden gedaan. En voor een ruimte die vooral zomers wordt gebruikt, is het niet erg om voor het toilet naar buiten te gaan. Bovendien wordt anaforische lucht binnen in het paviljoen voorkomen!

Sportpaviljoen Wildschut.

Klagende pachter

De exploitatie van het paviljoen was lastig. Pachter Gerrit Bos klaagde steen en been. Bij de opening van de haven was het paviljoen nog niet klaar. Door de slechte verlichting en het nabijgelegen woonwagenkamp durfde het publiek niet naar het paviljoen te komen. Directeur publieke werken Ir. Groote stelde dat Bos beter zijn best moest doen. Groote zei dat de stoelen en tafels smakeloos stonden opgesteld en de zonneschermen niet op een lijn hingen. Hij vond bovendien de hekken voor de fietsen lelijk en hij meende dat het ongepast was dat Gerrit Bos op warme zomerse dagen in hemdsmouwen in het paviljoen zat. Dat was natuurlijk geen echt visitekaartje.

Gerrit Bos was erg kritisch en als hem iets niet zinde schreef hij meteen een brief. Op het gemeentehuis noemde ze hem ook wel de brievenschrijver. Groote verzuchtte zelfs dat hij steeds maar weer nieuwe vragen had als hij maar niets hoefde te betalen. De pachter was verplicht om bij het paviljoen te wonen. Maar met een woonkamer, twee slaapkamers en een keuken was het niet groot. Bos klaagde erover. Hij kon er met zijn grote gezin met zes kinderen onmogelijk wonen. Hij miste een zolder voor bergruimte en om er de was te drogen.

Dudok loste het probleem handig op en zorgde ervoor dat het gebouw zijn architectonische waarde bleef houden. De gemeentearchitect ontwierp in dezelfde stijl een bijgebouw met drie slaapkamers, een wc en een doucheruimte. Deze woning leek de pachter nog te klein en na veel vijven en zessen ging de raad akkoord met een bescheiden bungalow van drie ruime kamers, een badkamer en een kelder. De bouwkosten waren 5500 gulden.

Paviljoen Wildschut in 1995. Foto: RCE, via Wikimedia (CC BY-SA 4.0).

De naam Wildschut

De naam Wildschut heeft het paviljoen te danken aan een latere pachter, de Hilversummer Cees Wildschut. Hij was een telg uit de bekende Hilversumse horecafamilie. Het familiebedrijf had geen eigen locatie en gebruikte Huize Royal aan het Melkpad als feestlocatie. Toen die in de jaren zestig werd gesloten bleef een zaaltje in de Bethlehemkerk over. Een eigen locatie was natuurlijk veel prettiger.

Het paviljoen werd flink verbouwd. Er kwam een ontvangstkamer met een toilet. Op 1 februari 1967 opende burgemeester Van Vliet het vernieuwde paviljoen dat al meteen door iedereen werd aangeduid als Wildschut. Het paviljoen leidde jarenlang een bloeiend bestaan. De obers waren goed opgeleid. Ze hadden bij de marine gewerkt en de hoge officieren bediend. Het personeel moest er onberispelijk uitzien, korte rokken en roodgelakte nagels waren niet gewenst.

In 1994 kwam Wildschut in andere handen. Na verschillende eigenaren te hebben gehad opende in 2007 restaurant Lakes van topkok Erik de Boer zijn deuren. Het restaurant geniet met zijn Michelinster landelijke bekendheid.

Auteur: Margriet van Seumeren (redactie) m.m.v. Corry Dubois

Bronnen:

• Annette Koenders, Hilversum: Architectuur en stedenbouw 1850 -1940, Monumenten inventarisatie project, 2001.
• www.tgooi.info
• Eigen Perk, 2010, Dudokwerken bij het water. Ontwerpen van W.M. Dudok in het havengebied van Hilversum. A. den Dikken, pp. 169-173.
• De Ronde, Paviljoen Wildschut, pp. 194-198.

Publicatiedatum: 07/07/2011