3 min

De westkant: de Adelbertusakker

De Sint Adelbertusweg doorsnijdt het huidige dorp Egmond-Binnen van west naar oost. Het meest westelijke uiteinde van de weg ligt in de binnenduinrand bij de Adelbertusakker; tegenwoordig een verstilde plek met oude bomen en bloemen, een klokkenstoel en de opgemetselde contouren van een verdwenen kapel.  Dit is de plek waar in 740 Sint Adalbert begraven zou zijn. Op zijn graf werd een kapel opgericht, die een kleine tweehonderd jaar later door graaf Dirk I van Holland weer werd afgebro­ken. Hij liet het ge­beente van Sint Adalbert opgraven en over­brengen naar het andere uiteinde van de Sint Adelbertusweg: het kloos­ter in Hallem (het huidige Egmond-Binnen). Daar bouwde hij een kleine kapel voor Adalberts gebeente, die uitgroeide tot de huidige abdij.

De overblijfselen van Adalbert

Op de plek waar de overblijfselen van Adalbert in 922 werden opgegraven ontstond een waterbron. Aan het water uit de put werd een geneeskrachtige werking toegeschreven waar slechtzienden en bezetenen baat bij konden hebben. Een interessant detail is het feit dat de beenderen van Adalbert recent onderzocht zijn. Deze bleken niet van hem te kunnen zijn, want de botten dateerden uit de tweede helft van de 7e eeuw. Ze zijn dus veel ouder dan 740, het jaartal waarop Adelbert volgens de overlevering gestorven is. De historica E. den Hartog veronderstelt dat de relieken van de heilige Adalbert afkomstig zijn van een op de Adelbertusakker vereerde heiden, die naderhand werd getransformeerd tot een christelijke kluizenaar. Daarbij oppert zij dat de bron al bestond vóór de komst van de Angelsaksische missionarissen die in de vroege middeleeuwen het christendom naar Egmond brachten.

Metaalvondsten.

De oostkant: de Egmondse abdij

De abdij aan het andere uiteinde van de Sint Adelbertusweg ontwikkelde zich in de middeleeuwen tot een belangrijk religieus en cultureel centrum in Holland met een omvangrijke bibliotheek. De abdij was een belangrijk bede­vaarts­oord, waarvan de hoogtepunten werden gevormd door de jaarlijkse feesten van Sint Adal­bert, Sint Agatha en Sint Jeroen, wan­neer de relieken van de betreffende heiligen plechtig werden ten­toonge­steld. Er was markt en kermis op de naamdag van Sint Adalbert, die op 25 juni valt.

De Sint Adelbertusweg opgegraven

Een weg die al honderden jaren op dezelfde plek ligt, moet wel sporen in de bodem hebben achtergelaten. Over de weg bestaan veel vragen, zoals: stonden er middeleeuwse huizen aan de weg of lag deze in een open landschap? Zijn er nog oude bestratingsniveaus te vinden? Zijn er sporen van de duizenden bedevaartsgangers die de weg bewandelden?

In 2013 werd de mogelijkheid geboden antwoorden te vinden op deze vragen. Het plaveisel werd opengebroken om de riolering in de weg te vervangen. Bureau Hollandia Archeologen kreeg de opdracht een opgraving te doen. Op een aantal plekken groeven zij dwarssleuven om de wegopbouw te kunnen bekijken. Ook werd de afgegraven grond onderzocht met metaaldetectoren. Het onderzoek leverde een aantal interessante resultaten op. Er werden oude wegniveaus aangetroffen waarvan de oudste uit de late middeleeuwen (12e/13e eeuw) stammen. Ook vonden de archeologen aardewerkscherven, dierenbotten en een stukje glas. Maar echt bijzonder waren de metaalvondsten, zoals munten, boekbeslag, delen van een riem en zelfs een pauselijk zegel uit 1405.

Publicatiedatum: 02/06/2014