2 min

Voetafdrukken

Als het zover is, is het zaak om zo snel mogelijk de lading veilig te stellen, want De Rover is niet de enige die reikhalzend uitkijkt naar een mooie partij hout of schoenen. “Er liggen nog zeker een mannetje of tien achter de duinen die graag een graantje willen meepikken”, vertelt de Camperduinse strandvonder. Hij kent ze, de jutters. Zo goed zelfs dat hij aan de voetafdrukken in het zand ziet wie hem voor is geweest. De ene dribbelt, jutter twee sleept met zijn voeten en weer een derde zet ze iets naar buiten, als een eend.

Juttersslimheid

Als hij te laat is of elders langs het strand aan het werk is, rennen de jutters het strand op, slepen hun prooi de duinen in en begraven hem in het zand. De Rover, lachend: “De grootste slimmerikken planten er ook nog wat helmgras op en wissen vervolgens de sporen met de handen mooi glad. Een week later halen ze de buit op, meestal met oostenwind, want ze weten dat ik dan niks op het strand te zoeken heb.”

In het harnas gestorven

“De beste in zijn vak was de inmiddels overleden Peet Vegter”, vervolgt De Rover. Vegter stief in het harnas, aan zijn fiets hingen nog een paar planken toen hij werd gevonden op het strand. “Beroerd natuurlijk voor de familie, maar voor een echte jutter als Peet is het een prachtige dood.”

Standbeeld bij het strand van Camperduin. Beeld: Wikimedia Commons /Marco Verch.

Boomstammen

Het is de taak van de strandvonder om de aangespoelde spullen af te voeren naar een terrein van de gemeente. Op het stadhuis is inmiddels bekend van welk de schip de lading afkomstig is. Een enkele keer wil de eigenaar zijn spullen terug, vaker is het een verzekeringskwestie. “Niet lang geleden spoelde er een mooie partijtje boomstammen aan” zegt De Rover. “De eigenaar en de verzekeraar vonden het te duur om de partij op te halen, zodat de gemeente, in dit geval Schoorl, het hout mocht houden. Die heeft het gebruikt voor beschoeiing en er zijn paar knappe houten banken van gemaakt.”

Zeehonden en bruinvissen

Zijn mooiste vondst? De Rover haalt zijn schouders op, hij vindt alles even mooi, of het nu een simpele reddingsboei is of een partij televisies. Maar het is niet alleen mooi, maar ook dankbaar werk, vindt hij. “Ik haal regelmatig bruinvissen of zeehonden weg die ziek zijn of verzwakt doordat ze in een vissersnet hebben vastgezeten. Als ze nog leven brengen we de zeehonden naar Ecomare, de bruinvissen gaan naar Harderwijk. Het is zaak om de dode beesten snel weg te halen, want kinderen en moeders raken totaal overstuur als ze zo’n dood beest op het strand zien liggen. Ze zijn tegenwoordig niks meer gewend.”

Auteur: Gert Hage / SLeM.

Publicatiedatum: 28/07/2011