Ruim een eeuw oud is dit pand dat zo fraai zicht biedt op de Amstel. Qua leeftijd is ‘De drie fonteinen’ een jonkie vergeleken met andere boerderijen langs de rivier.
Het land waarop ‘De drie fonteinen’ staat, behoort van oudsher tot de Groot Duivendrechtse polder. De Groot- en de Klein Duivendrechtse polders zijn in tegenstelling tot vrijwel alle polders in de omgeving niet uitgeveend. De kwaliteit van de veengrond moet niet aantrekkelijk zijn geweest. Anders was zo’n polder in de onmiddellijke nabijheid van de stad zeker ten prooi gevallen aan turfbaggeraars. De vraag naar turf als brandstof was vrijwel onverzadigbaar.
Maar de Duivendrechtse polders kwamen daar blijkbaar niet voor in aanmerking. Veengrond namelijk waarin klei zat, of restanten van een bos, wilde niet goed branden. Omdat hier geen vervening heeft plaats gevonden ligt de grond achter ‘De drie fonteinen’ iets hoger dan bijvoorbeeld het maaiveld van de Middelpolder aan de overzijde van de Amstel.
Inklinken
Maar ook al is de Duivendrechtse polder niet uitgeveend, de bodem klinkt toch in. Door afwatering daalt de veengrond. En plantenresten in de bodem die al de voorgaande eeuwen door grondwater waren geconserveerd, vergaan zodra ze met lucht in aanraking komen – een proces van oxidatie. Inklinken en oxidatie valt niet te stoppen. Een veenbodem zakt wel een halve meter per honderd jaar. In het verleden zorgden windmolens als De Zwaan die aan de Amstel staat, voor het droog houden van deze polders. Die taak werd in de jaren dat ‘De drie fonteinen’ hier kwam te staan, overgenomen door een stoomgemaal.
Een historische verklaring van de naam van deze hoeve valt helaas niet te geven.
Publicatiedatum: 04/04/2012
Vul deze informatie aan of geef een reactie.