1 min

Het ontstaan van de nederzetting Medemblik hangt nauw samen met de afwatering van het Almere naar zee. Het Almere was vanaf de Romeinse Tijd een binnenwater waarop de uitgestrekte veengebieden rondom afwaterden. Door natuurlijke omstandigheden ontstonden zogenaamde leken waardoor die afwatering verbeterde. Aan de monding van één van de vele leken ontstond rond 650 een kleine nederzetting. Er was waarschijnlijk sprake van drie leken die ter plekke uitmondden, omdat de nederzetting ‘Medemolacha’, ofwel Middenleek, werd genoemd. Vanuit deze rivier werd het veenlandschap in lange stroken verkaveld en werd er gewoond langs de rivier die tevens de belangrijkste verbindingsweg vormde.

Omdat er via het Almere kon worden gevaren naar Utrecht, maar ook naar zee ontstond er een bescheiden handelsplaats. Zo werden producten uit het Rijnland aangevoerd zoals hardgebakken aardewerk en zullen agrarische producten naar zuidelijker streken zijn vervoerd. Door bodemdaling en de stijging van het waterpeil in het Almere moesten de nederzettingen aan de Middenleek al snel worden opgehoogd en ontstond een soort dijk, die tot op de dag van vandaag de noordelijke begrenzing van de stad is. De plaats groeide uit tot een bovenregionaal handelscentrum van waaruit heel West-Friesland werd bevoorraad met buitenlandse handelsproducten.

Bonifaciuskerk Medemblik.

In de elfde eeuw was de welvaart zo toegenomen dat werd besloten om de bestaande kerk te vervangen door een gebouw van tufsteen. Dit werd uit Duitsland ingevoerd. Inmiddels bleven de huizen van de burgers noord-zuid georiënteerd langs de Middenleek staan. Het niveau waarop werd gebouwd werd telkens verhoogd. Medemblik was een stadje geworden aan de rand van de Zuiderzee. In 1289 verleende graaf Floris V stadsrechten aan Medemblik. Hoewel het archeologisch onderzoek in Medemblik fragmentarisch is geweest ondersteunt het de hierboven geschetste ontwikkeling. Verder onderzoek is noodzakelijk om de details in te kunnen vullen.

Publicatiedatum: 23/09/2014