1 min

Mijn Genoegen stond bekend als een grote, rijke melkveeboerderij met veel land. De lommerrijke entree toont al de rijkdom van deze hoeve. Geheel volgens de traditie heeft ook Mijn Genoegen een winter- en een zomerhuis. Dat grote winterhuis kreeg in het voorjaar een stevige schoonmaakbeurt en bleef leeg staan, totdat de dagen gingen korten en de winter in aantocht was. Tegen die tijd trok de hele familie zich terug in het winteronderkomen.

Mijn Genoegen rond 1960, met de monumentale oprijlaan van het voormalige veeteeltbedrijf. Het toegangshek noemden de inwoners van Duivendrecht ‘de poort’. Beeld: collectie Stichting Oud-Duivendrecht.

Zomerhuis

In de zomer, wanneer de boeren en hun knechten en meiden veel buiten verbleven en aan het werk waren op de landerijen, kon de familie toe met het bescheiden zomerhuis. Nu nog kun je in de lente lammetjes zien dartelen in het weiland rond de hoeve. In de zomer grazen schapen rond in de boomgaard.

Poorten en bruggetjes

Bij Mijn Genoegen is nog goed te zien als voorbeeld hoe alle negentien boerderijen die het dorp destijds kende, gescheiden waren van de Rijksstraatweg door het water. Je had toen overal van die karakteristieke poorten (hekken) en bruggetjes. Het Duivendrecht waar je de koeien hoorde loeien en in de verte het geklepper van de hoefijzers van de paarden klonk. Het land van Mijn Genoegen. De hoeve wordt nog bewoond.

Auteur: Jo Blom

Publicatiedatum: 26/04/2011