2 min

Met hun fraaie zeiljachten voeren ze over het IJ en koersten naar het westen, via het Wijkermeer, naar het haventje van Velsen. Een prettige korte dagreis. In de omgeving van Beeckestijn waren in de glorietijd wel zo’n 60 buitenplaatsen. De families zullen elkaar vast opgezocht hebben. Vroeger lag het landgoed Beeckestijn direct aan het water, het Wijkermeer, maar bij de aanleg van het Noordzeekanaal in 1876 werd het meer ingepolderd. Het landhuis, zoals wij die nu voor ons zien, wordt rond 1720 uitvoerig verbouwd. Eigenaar Jacob Boreel vindt het verblijf toch nog te klein en hij laat rond 1770 weer een aantal veranderingen aanbrengen. Aan het huis, maar vooral in de tuin.

Beeckestijn. Foto door Sarah Remmerts de Vries.

De bijzondere tuinen van Beeckestijn

De tuinen van Beeckestijn zijn bijzonder omdat het de enige plek in Nederland is waar je zo duidelijk twee stijlen naast elkaar kunt zien. Dicht bij het huis het oude barokke gedeelte met rechte geometrische patronen, daarachter een romantische tuin in de stijl van de Engelse landschapstuinen. Eigenaar Jacob Boreel vroeg de vooraanstaande landschapsarchitect Johann Michael de tuin te ontwerpen met slingerende paden, waterpartijen en romantische, maar nutteloze, bouwseltjes, follies geheten. Zulke landschapstuinen waren eind achttiende eeuw erg in de mode.

De slingerende muur, langs de kruidentuin – een zogenaamde slangenmuur – vormt een extra beschutting voor windgevoelige planten of struiken. In de avond en nacht geven de holtes de warmte van de dag af, zelfs ‘s winters. Er bestaan nog maar enkele van deze slangenmuren in Nederland.

De schelpvormige vijver met uitzicht op huis Beeckestijn. Foto door Sarah Remmerts de Vries.

Ronddwalen in het ‘dwaalbos’

Als tegenhanger van de keurig, overzichtelijk aangelegde delen van de tuin was er het ‘dwaalbos’, een soort doolhof. De heuvel hoort niet tot het oorspronkelijke ontwerp. Die stamt uit de Tweede Wereldoorlog en werd de nazi’s aangelegd voor de bouw van een bunker. Na de oorlog lieten men de bunker in de grond wegzakken. En daar zit hij nog steeds.

Publicatiedatum: 01/06/2012