In Amsterdam waren de ‘Grote Heck’ op het Rembrandtplein en de Victoria Lunchroom op de Nieuwendijk mateloos populair. Het unieke van het concept was dat men er niet alleen goed en betaalbaar kon eten, maar dat er ook naar live muziek kon worden geluisterd. Zanger en trompettist Nat Conella scoorde er met zijn hit ‘Oh Monah’ en het orkest van Malando bracht er vele malen het wereldnummer ‘Olé Guapa’ ten gehore. De lunchrooms hadden ook een sociale functie; de basis van menig huwelijk werd gelegd aan een Heck’s of Ruteck’s tafeltje.
Grote Heck en Ruteck in Amsterdam
‘Ik heb er keihard moeten werken,’ vertelt de heer Vegerstee, 14 jaar zaalchef bij de ‘Grote Heck’. ‘Maar ik heb me er ook te barsten gelachen.’ En dan komen de anekdotes. ‘Het was op een zaterdagmiddag. In het orkest van Josephine Peusens zat een jonge gitarist die het liedje ‘Ghostriders in the sky’ zong. Bij navraag – hij stond niet op de loonlijst – bleek niemand, ook Josephine niet, deze man te kennen. Het bleek de acteur Johnny Kraaykamp te zijn die een deuntje wilde meespelen!’ Vegerstee zwijgt even. Met een weemoedige blik zegt hij: ‘Ik zou best nog eens terug willen naar die jaren.’
Voor een snelle hap kon je ook terecht bij Ruteck’s Self Service Restaurant op de Kalverstraat. De heer Thöne herinnert zich nog goed hoe druk het er kon zijn. ‘Als kok stond je er ’s avonds alleen voor. Kreeg je ineens een busgezelschap van 40 man binnen die allemaal gebakken aardappelen wilden. Dat was dus onbegonnen werk, maar we hadden er een trucje voor. Tijdens het bakken deed ik er paprikapoeder doorheen. Zagen de aardappeltjes er toch lekker bruin uit. Ik heb er nooit een opmerking over gekregen.’
Gouden formule raakt uitgewerkt
Door onder meer de komst van de televise raakte de formule uitgewerkt. Voor vertier hoefde men zijn huis niet meer uit. Bovendien werd het café als uitgaansgelegenheid steeds populairder. In 1960 ging het bergafwaarts met Heck’s en Ruteck’s. De directie heeft met het organiseren van talentenjachten het tij nog proberen te keren. Alleen de lunchrooms in Rotterdam en Arnhem hebben het nog tot 1970 uitgehouden.
Auteur: Cees Mallander
Publicatiedatum: 16/06/2011
Vul deze informatie aan of geef een reactie.
5 reactiesGoedenavond
Ik zou heel graag in contact komen, betreffende Lunchroom Heck’s.
Ik heb een document al jaren in mijn bezit wat ik heel graag zou schenken aan nabestaanden van de oprichter, naar ik aanneem, De heer Heck(‘s)
Zou iemand contact met mij op kunnen nemen?
Mijn telefoonnummer 0640288815
emailadres annemarietje1959@gmail.com
Ik hoop spoedig van u te horen.
Met vriendelijke groet,
Annemarie Brouwer – de Groot
Al’s kind kwam ik heel vaak bij Heck vooral op zondag bij die prachtige orkesten Ik weet nog de obers in het zwart een witte doek over hun arm De serveersters met een wit kapje op hun hoofd Wat zou ik get graag terug zien Denk dat er heel veel animo voor is om zondags gezellig te genieten van de muziek ik ben nu 81 groetjes Wil
Geweldig! ik verblijf op dit moment in Buenos Aires. Etablissementen zoals Rutecks heb je hier nog steeds. Je word professioneel bediend door obers in strakke zwartwit outfit. Ze zijn trots op hun vak laten dat ook merken. Argentijnen zijn er echt “uit”. Wat een verschil met de gemiddelde Nederlandse horeca waar nietswetende studenten je onverschillig “bedienen” tegen de hoofdprijs
Nederlandse horeca ondernemers schenken bodempjes wijn in lullige glaasjes die optisch een ander beeld geven…wat een treurigheid. Over het eten ga ik t al helemaal niet hebben. Maar toch even. Al dat kant en klaar gerommel in die Nederlandse restaurants…Enfin, wie weet komt t nog s goed, groet Fred Lehmann weer
Wat was het vaste orkest dat vaak speelde in Amsterdam rond 1956. Wij kwamen er toen nog regelmatig maar ik kan toch niet meer op de naam komen, maar het was altijd gezellig en sfeervol. Was het nu nog maar zo.
Als kind mocht ik altijd mee naar Heck’s als Malando speelde. Met Francisca Deschamps en Frans Wanders. Nog steeds ben ik dol op tango muziek. Maar ook de Ramblers traden er regelmatig op. Zangeres was o.a. Jany Bron.