1 min

Donkere rookwolken

Na de Tweede Wereldoorlog nam de hoeveelheid chemisch afval toe en de bestaande vuilverbrandingsovens konden het materiaal niet verwerken. Daarom kreeg het bedrijf van J.J. Goede in 1962 een vergunning van de gemeente Amsterdam voor het verbranden van chemisch afval aan de Diemerzeedijk. De voorwaarde was dat er alleen verbrand mocht worden als er zuidwestenwind voorspeld was. Maar in de praktijk betekende het dat er regelmatige pikzwarte rookwolken boven de dijk opstegen, die wel erg dichtbij Diemen kwamen. Vensterbanken en wasgoed van Diemenaren raakten op sommige dagen bedekt met roet en mensen kregen gezondheidsklachten. De bezorgdheid in Diemen nam toe.

Protest

Naar aanleiding van de klachten werd de vergunning van J.J. Goede in 1969 niet verlengd. Maar in de jaren daarna begon de gemeente Amsterdam zelf met het verbranden van chemisch afval aan de dijk, zij het in kleinere hoeveelheden. Er ontstonden protesten in Diemen. Actiegroepen Strohalm en Bedank voor Stank wisten de aandacht van de nationale politiek en pers te trekken. Hierdoor kwam er in 1972 een einde aan de vervuilende praktijken aan de Diemerzeedijk.

Diemen gifvrij?

Maar daarmee was de kous nog niet af. Onderzoeken uit 1983, 1984 en 1985 wezen uit dat sommige stukken Diemense grond giftige stoffen bevatten. Inwoners van Diemen-Zuid vormden een nieuwe actiegroep: Diemen Gifvrij. Zij maakten zich sterk voor de aanpak van milieuvervuiling en eisten sanering van de verontreinigde terreinen. Met succes: in de jaren ‘80/’90 werd een aantal vroegere vuilstortplaatsen schoongemaakt. Het gifmonster was nog niet verslagen, maar wel van een aantal plaatsen verdreven.

Publicatiedatum: 30/05/2012