3 min

De eerste uren

We vertrokken op 10 april 1974 ’s avonds om 19.00 uur. Mijn vrouw had de fietstassen gevuld met warm en koud drinken en voldoende brood. Voordat we wegfietsten maakte Jacques Stevens, persfotograaf van De Gooi- en Eemlander, een foto van Bert en mij. En daar gingen we dan, uitgezwaaid door mijn vrouw, onze twee dochters en de buren. Het avontuur kon beginnen. Bert en ik wilden bewijzen waar we geweest waren en daarom vroegen we op verschillende punten een stempel. In Hilversum kregen we de eerste stempel van Esso Selfservice aan de Vaartweg. We vervolgden onze tocht richting Kortenhoef en Vreeland.

Uitreiking VVV-bon aan Bep en Bert de Boer. Mies Bouwman reikt het cadeau uit aan de twee marathonfietsers.

Gevecht tegen de slaap

In het donker fietsten we naar Vinkeveen. Na twee uur trappen kwamen we in Mijdrecht aan en daarna vervolgden we onze weg richting Nieuwveen. Daar belden we in een  telefooncel naar huis om te zeggen dat alles goed was. Wat was het ontzettend donker. Bert werd een beetje stil. Hij vocht tegen de slaap. Maar ik bleef maar tegen hem praten. Bert mocht immers niet in slaap vallen op de fiets.

Verkeerde tunnel

Bij een snackbar die nog zo laat open was aten we patat.  En daar zagen we de Noordzee liggen. Bert was weer helemaal wakker. We hoorden de zee ruisen. De nachtelijke fietstocht voerde naar Rotterdam. Aan het einde van de Maastunnel werden we tegengehouden door een politieagent. Hij vroeg ons wat we deden. Het bleek dat we de verkeerde tunnel hadden genomen! De fietstunnel lag iets verderop. Na wat vijven en zessen mochten Bert en ik doorfietsen.

Nachtelijke picknick

De tocht ging verder naar Alphen aan de Rijn. Bert was heel moe, maar ik bleef tegen hem aanpraten.  Een boterham en drinken zouden misschien wel helpen. We zochten een picknickplekje langs de kant van de weg. Dat zal een rare gewaarwording zijn geweest, om ons midden in de nacht te zien picknicken. Daarna naar Leiden, Voorschoten, en zo langs dierenpark Wassenaar naar Scheveningen.

Tot de finish

Tenslotte belandden we bij het riviertje de Linge en fietsten naar Deil. Dan Leerdam, langs Vreeswijk richting De Bilt. Het was intussen gaan regenen en het werd steeds frisser. We hadden het koud maar ik zei tegen Bert “niet opgaven, we gaan tot de finish”. Na Baarn was het nog maar een klein stukje fietsen naar Laren. Dan zouden we weer thuis zijn.

293 kilometer

Eindelijk fietsten we de Ericaweg in. Tot onze verrassing stond de hele buurt ons op te wachten. We kregen een medaille en bloemen. Oh wat waren Bert en ik blij dat we weer thuis waren. Weer stond de fotograaf er samen met een verslaggever van de krant. Onze fietstocht van 293 km werd uitvoerig beschreven in de pers.

Mies Bouwman

Een paar dagen later, op 13 april, belde Willem Gross, directeur van de VVV ’t Gooi. Hij wilde graag dat ik samen met Bert op de dinsdag na Pasen naar ‘Rust Wat’ in Blaricum zou komen.  Maar waarom, dat vertelde hij me niet. Dat bleef voor ons een raadsel. Wat bleek? Op paasmaandag waren 36 VVV’s gestart met het uitgeven van een landelijke geschenkenbon. Deze bon kwam in de plaats van de plaatselijke geschenkenbon. De eerste landelijke bon kregen wij bij Rust Wat in Blaricum van niemand minder dan Mies Bouwman. De bekende tv-presentatrice vertelde ons dat wij volgens haar na zo’n lange fietstocht wel iets hadden verdiend. Iedereen vond Bert een kanjer. En nog vaak vertellen wij op feestjes over onze avontuurlijke fietstocht.

Auteur: Bep de Boer.

Publicatiedatum: 09/05/2011