1 min

Zoet en zout

In de zuidoosthoek van Texel vind je meer van dit soort natte percelen, met fraaie namen: Büttikofers Mieland, Noordkaap en Apotheek. In het bodemwater zit zout kwelwater, wat onder de Waddendijk door sijpelt. Maar ook zoet water, wat vanaf de hoge berg naar deze lager gelegen gronden stroomt. Op deze plekken, waar zoet en zout bodemwater samenkomen, is de variatie in plantengroei zeer groot.

In vroeger tijden is in Büttikofers Mieland klei gewonnen, daardoor ligt het land hier zelfs beneden NAP. Sinds de ruilverkaveling voor de landbouw en de peilverlaging van het water, ontbreekt het de planten aan voeding uit het zoete water. Dit stuk is sterk verdroogd.

De Mielanden, laaggelegen stukken grasland ten zuiden van Oudeschild (Texel): een eldorado voor vogels en planten.

Weidevogelparadijs

Brakke graslanden bieden ook plaats aan vele soorten weidevogels zoals kievit, tureluur, grutto en scholekster. Zowel voor de flora als de fauna is het belangrijk om een goed beheer te voeren. Pas als alle planten zijn uitgebloeid en de jonge pullen van weidevogels ‘vliegvlug’ zijn, is het na 1 juli tijd om te maaien en te hooien. Schapen zijn vervolgens de ‘grasmaaiers’ van deze gebiedjes, het naweiden duurt tot in de wintermaanden.

Büttikofers Mieland

Wie denkt dat de naam Büttikofer wel Texels dialect zal zijn, heeft het mis. Johann Büttikofer is een Zwitsers zoöloog. Deze bevlogen natuurbeschermer bekleedt tijdens zijn leven (1850 – 1927) tal van functies, waaronder die van voorzitter van de Nederlandse vereniging tot bescherming van vogels (nu Vogelbescherming Nederland geheten) tussen 1909 en 1924. Hij is directeur van Diergaarde Blijdorp te Rotterdam en betrokken bij verscheidene wetenschappelijke expedities. Zijn naam is vereeuwigd in enkele vogelsoorten: Büttikofers frankolijn (Francolinus levanthoides jugularis) en de Westafrikaanse watergriel (Burrhinus vermiculatus buettikoferi).

Publicatiedatum: 29/09/2011