Oneindig Noord-HollandBeleef de geschiedenis van jouw provincie
NL | EN

De laatste bewoners van het Westerhofje

Ondanks de bordjes ‘onbewoonbaar verklaarde woning’ die er steeds meer verschenen gaat een zekere charme uit van het straatje met de oude vervallen huisjes op de bijgaande foto. Dat verklaart misschien ook dat Alkmaarse journalisten er in de jaren zestig met enige regelmaat op bezoek kwamen. Ze wisten natuurlijk dat de afbraak - men sprak toen van ‘krotopruiming’ – van deze huisjes aan het Westerhofje niet lang meer op zich zou laten wachten en wilden graag dit stukje verdwijnend stadsbeeld vastleggen.

Westerhofje in Alkmaar.

Beeld: Regionaal Archief Alkmaar.

Westerhofje in Alkmaar.Westerhofje in Alkmaar.

Het Westerhofje is een straatje tussen de Westerweg en de Zocherstraat. Rond 1880 bouwde men er een complex huizen in de vorm van een hofje. De huisjes stonden met de voorkant naar elkaar toe, met een klinkerpad ertussen. Dit paadje kwam weer uit op de straat naar de Westerweg, die achter de huizen liep. De straat werd naar de huisjes ‘Westerhofje’ genoemd. Een echt hofje was het overigens niet. Het werd niet beheerd door een liefdadige instelling en huisvestte ook niet alleen ouden van dagen. Iedereen kon er een huisje huren. Er woonden zelfs veel jonge gezinnen met een behoorlijk aantal kinderen. Toen er in de jaren vijftig van de vorige eeuw elders in de stad veel nieuwbouw werd gerealiseerd, trokken de gezinnen weg en kwamen er voornamelijk ouderen te wonen. Naarmate de tijd verstreek werden de huisjes bouwvalliger. Het ene huis na het andere werd voorzien van het bordje ‘onbewoonbaar verklaarde woning’ en na de dood of het vertrek van de bewoner dichtgespijkerd.

De hobby van Piet Kroon

De laatste bejaarde bewoners hadden er vaak al jarenlang gewoond en wilden niet verhuizen. Het waren markante types. Zo bijvoorbeeld de 79-jarige Piet Kroon, die in 1958 geportretteerd werd in de Alkmaarsche Courant. Hij had een eigenaardige hobby, namelijk het kweken van regenwormen. Op een stukje grond bij zijn huisje had hij een waar regenwormenparadijs gemaakt. Op het eerste gezicht zag je niets. Maar als Piet even in de grond ging roeren met een ijzeren staaf, kwamen er tientallen wormen naar boven. Onder het roeren moedigde Piet de beestjes nog eens aan: “Ja jongens, daar zijn jullie weer. Kom gerust naar boven.” Hij haalde de wormen uit het Heilooërbos en voedde ze met koffiedik, slablaadjes en aardappelschillen. Piet kweekte de wormen puur voor zijn plezier en deed dat al dertig jaar. Soms verkocht hij wormen aan vissers of gaf ze weg.

Piet Kroon, een van de laatste bewoners van het Westerhofje, bezig met de verzorging van zijn wormen.

Beeld: ‘Ik was erbij’, deel 2 (2010).

Piet Kroon, een van de laatste bewoners van het Westerhofje, bezig met de verzorging van zijn wormen.Piet Kroon, een van de laatste bewoners van het Westerhofje, bezig met de verzorging van zijn wormen.

Sloop

In 1966 woonden er nog slechts twee oudjes, de 88-jarige mevrouw Ranzijn en de eveneens bejaarde Jan Dokter. Mevrouw Ranzijn bracht de neergang van het hofje ook in verband met de gemeentelijke onbewoonbaarverklaringen. “Die borden hebben harder aan de huisjes geknaagd dan de tand des tijds. De laatste buurtjes maakten dat ze wegkwamen. Het leek erop, of de pest bij hen had aangeklopt.” In 1969 werden de huisjes gesloopt. Nu groeien er wat bomen en staan er speeltoestellen. Alleen de wormen van Piet Kroon wonen er nog.

Auteur: Harry de Raad

Publicatiedatum: 12/08/2011

Aanvullingen

Vul deze informatie aan of geef een reactie.

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vereiste velden zijn gemarkeerd met *. Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.