Op het slagveld is het mistig van de kruitdampen. In de verte buldert een kanon, maar dichterbij knallen de musketten om je heen. Omdat je door de mist niet veel ziet, ga je op gehoor af om de kogels te ontwijken. Dan boort zich iets in je schouder. Als je naar de pijn grijpt, ziet je hand rood van het bloed. Geen fataal schot, maar vechten gaat niet meer. Op naar de ziekenboeg!
>Op 12 mei vieren we de Internationale Dag van de Verpleging. Op deze dag wordt er aandacht besteed aan verpleegkundigen en hun bijdrage aan de gezondheidszorg. Dat het om een essentieel beroep gaat bleek nogmaals tijdens de coronacrisis. Massaal hingen mensen een wit shirt met daarop een rood hart voor de ramen om hun steun te betuigen. Maar hoe is dit belangrijke beroep eigenlijk ontstaan?
>Tegenwoordig kunnen we ons weinig voorstellen dat droeviger is dan ouders die hun kinderen overleven. Maar nog geen honderd jaar geleden hoorde kindersterfte onlosmakelijk bij het leven. Infectieziekten als polio, difterie en mazelen sloegen blijvende gaten in jonge gezinnen. Dankzij het in 1957 gestarte Rijksvaccinatieprogramma zijn dit soort epidemieën zeldzaam geworden.
>Het leek iets uit een science fiction-rampenfilm, maar de pandemie is realiteit: we zitten er middenin. Besmettelijke ziekten zijn echter van alle tijden. Ook in de 17e eeuw werd minstens 1,5 meter afstand van je gehouden als je besmet was met lepra. En er werd toen ook al een oplossing voor bedacht: de leprozenklepper. Het Westfries Museum vertelt ons meer over deze voorloper van de corona-app.
>Besmettelijke ziektes indammen. Dat was ook vroeger de aanpak. Reizigers moesten bij twijfel eerst in quarantaine. Op Wieringen werd daar een speciaal kamp voor ingericht.
>In 1918 en 1919 teisterde een griepvirus ons land, dat meer doden teweegbracht dan alle slagvelden van de Eerste Wereldoorlog bij elkaar. De Spaanse Griep begon bij de soldaten in de loopgraven, maar verspreidde zich in hoog tempo onder de rest van de bevolking en maakte miljoenen slachtoffers. Medische kennis ontbrak, overheden wisten zich geen raad met deze wereldwijde pandemie.
>Wie in Nederland spoedeisende hulp nodig heeft kan rekenen op de komst van een ambulance binnen twintig minuten. Honderd jaar geleden duurde de reis van de Wieringse eilandbewoonster Maartje Pruimboom naar het ziekenhuis in Alkmaar meer dan een halve dag. Maar, Maartje reisde anno 1918 wél met een destijds moderne ambulancekar.
>