Boswachter Rien de Vries van Elswout is een inzamelingsactie begonnen om de stormschade op het terrein te herstellen. Er is 25.000 euro nodig om de eeuwenoude buitenplaats bij Overveen weer toegankelijk te maken voor bezoekers. Door de storm Poly zijn begin juli meer dan 100 grote bomen op Elswout omgegaan.
>
2 min
Jutten hoort bij Texel. Al eeuwenlang verdienen de eilandbewoners wat bij met de scheepsladingen die na hevige stormen op het strand aanspoelen. Hoewel het jutten tegenwoordig meer een hobby dan noodzaak is, valt er nog steeds genoeg te vinden. Van een simpele reddingsboei tot een container vol gloednieuwe televisies.
>Eeuwenlang beschermen de oude zeedijken rond ’t IJ steden als Amsterdam, Haarlem, Zaandam en Beverwijk tegen het oprukkende water. En nu is hun geschiedenis in een boek vastgelegd.
>Je rijdt er langs, je vaart er voorbij, je vliegt er overheen, maar stap eens even uit de trein. Halverwege Amsterdam en Haarlem. Eeuwenlang niet meer dan een smal strookje land tussen grote watervlakten. Trekschuit, tram, trein – al het doorgaande verkeer wurmde zich door de flessenhals. Ga (in gedachten) mee op een ommetje door Halfweg met het verhaal van storm, stoom, schuiten en suikerbieten.
>Water, overal water. In de nacht van 13 op 14 januari 1916 raasde er een grote storm over Nederland waardoor verschillende delen van Noord-Holland blank kwamen te staan en veel schade aanrichtte. Eén van de plaatsen waar de woeste golven van de Zuiderzee erg dichtbij kwam, was het liefelijke dorpje Andijk. De dijk hield het hier wonder boven wonder door het werk van dijkwachten en dorpsbewoners, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Er waren grote herstelwerkzaamheden en verbeteringen nodig om te voorkomen dat dit nog eens zou gebeuren. Maar hoe pak je dat aan? Hoe houd je iedereen veilig voor het onbetrouwbare water? Nou, gewoon, door het hele dorp 200 meter te verplaatsen.
>Tijdens de grote stormramp van 1953 verloren in Zeeland, West-Brabant en de Zuid-Hollandse eilanden 1835 mensen het leven. Op Texel verdronken zes mensen. Maar ook te Petten en Camperduin was het nacht om nooit te vergeten.
>Tegen de reling klemgezet door een bemanningslid fotografeerde hij, ondertussen overspoeld door buiswater. Zijn Rollei’s hingen daarbij altijd onder zijn jas. Zodra de gelegenheid gunstig was, knipte hij tussen de jasslippen door af, in de hoop dat de belichting goed was. In zijn jonge jaren kroop hij zo nodig tussen de benen van de redders om onder hun wijde oliejassen een filmpje te verwisselen, maar helaas gingen redders op een gegeven moment over op het dragen van overalls. Weg schuilplek.
>Wie kent hem niet: Jan Adriaensz. Leeghwater uit De Rijp. Hij werkte mee aan de droogmaking van de Beemster, Purmer, Wijde Wormer en diverse andere grote meren. In 1634 was hij in het buitenland aan de slag.
>Het blijft altijd een spectaculair gezicht: een op het strand geworpen schip. Het is een getuigenis van een verloren strijd met het woedende water of van een navigatiefout. Soms is een technisch mankement de reden dat een schip, onbestuurbaar geworden, aan de grond loopt voor onze kust.
>