Bij wijze van experiment had de firma Noels in 1964 een kunstskibaan gebouwd langs het kanaal Alkmaar-Kolhorn in Heerhugowaard. Op een houten stellage werden nylon borstels gespijkerd. Vijf jaar lang was het glijden op latten of in bakjes een leuke vrijetijdsbesteding. Maar met de oprichting van de eerste Nederlandse skivereniging Il Primo werd het serieuzer. Men trok zelfs een Oostenrijkse skileraar aan!

Openluchttheater van Bergen

Nadat er wat onenigheid was ontstaan tussen de skivereniging en de eigenaar van de baan besloot Il Primo een eigen plekje te zoeken. Het braakliggende terrein van het voormalige openluchttheater in Bergen leek hiervoor erg geschikt. Dat buitentheater was in 1935 in gebruik genomen. Het was een groot succes, de tribunes zaten vol. Tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Na de bevrijding lag het openluchttheater er verwaarloosd bij. Met veel moeite probeerde de VVV van Bergen het theater weer bruikbaar te krijgen. De stukken van Shakespeare, het cabaret van André Carrell (vader van de zanger Rudi Carrell) en de filmavonden mochten niet baten. De gloriejaren kwamen niet meer terug. De organisatoren weten de teruglopende bezoekersaantallen aan de opkomst van de televisie. In 1963 was er nog een kleine opleving met voorstellingen van het Scapinoballet en Pipo de Clown, maar sluiting van het openluchttheater was onafwendbaar.

Herbestemming theater Bergen

Het theater lag beschut in een duinpan en had door de tribune al de benodigde helling. Il Primo zag de herbestemming van het theater als kunstskibaan dus helemaal zitten. Omdat er weinig aan het duinlandschap zou veranderen en er niet gekapt hoefde te worden stemde de gemeente Bergen in met het plan. Door de skivereniging werd een bestaande kunststofskibaan uit Leidschendam gekocht. De baan van 70 meter lengte en 12 meter breedte bestond uit steigerpijpen en werd als bouwpakket naar de Bergense duinen vervoerd. Daar werd het geheel op de oude tribunes opgebouwd.

Uitbreiding van skibaan Bergen

In de praktijk bleek de helling toch iets te stijl. In 1978 ontmantelde men de oude baan en werd besloten de stenen tribunes met zand te bedekken. Op willekeurige plekken werden hobbels gecreëerd. Hierdoor ontstond een natuurgetrouwe piste. Ook werd een heuse langlaufloipe aangelegd. Hoewel er goede en magere jaren waren, groeide het succes in het algemeen gestaag. Begin jaren negentig werden zelfs bezoekersaantallen van 3000 skiërs per week gehaald! Nog steeds blijkt de kunstskibaan een echte trekpleister. Er worden ware kunsten op ski’s of snowboard vertoond. Het is bijna niet voor te stellen dat onder die witte glooiende baan resten van een openluchttheater liggen, waar tot vijftig jaar geleden kunsten van een geheel ander soort de toeschouwers vermaakten.

Kijk voor meer informatie over de skiclub op de website van Il Primo.

Publicatiedatum: 13/04/2011