2 min
Dure melk
Niet lang nadat hij in de boerderij was getrokken, besloot de boer de melk van zijn koeien aan de hongerige dorpsbewoners te gaan verkopen. Hij zette een bord voor zijn boerderij: ‘verse melk te koop’. Maar hij vroeg zoveel geld voor zijn melk dat bijna niemand in Huizen het kon betalen. Het gevolg was dat hij dagelijks met liters onverkochte melk bleef zitten. ‘Ik gooi het nog liever in de waterput, dan dat ik met mijn prijs zak’, gromde hij. Zo verdwenen vele liters melk in de put; melk die de Huizers met hun vele kinderen zo hard nodig hadden.
Storm
Dit ging enige tijd zo door, tot op een stralende zomerdag. Recht boven de boerderij van de vreemde boer pakten zich donkere wolken samen. Een kille windvlaag streek over het erf. De boeren en boerinnen op het veld legden het werk neer en staarden verwonderd in de verte. Wat was daar aan de hand? Leek het maar zo of hield de natuur haar adem in? Op dat moment doorkliefde een bliksemschicht de lucht boven de boerderij. Daarop volgde een krakende donderslag die de boerderij op haar grondvesten deed trillen. De boer sprong op en rende in wilde paniek zijn erf op.
Beeld van het Huizer Melkmeisje. Het Huizer Melkmeisje op het Oude Raadhuisplein in het Oude Dorp van Huizen.
De waterput
De bliksem had de waterput in tweeën gekliefd. Over de gebroken randen van de put stroomde kokende melk. Midden in die borrelende massa stond een jonge vrouw in een gouden gloed. Zij keek de boer recht aan. Hij kon niet anders dan zijn ogen neerslaan. Wankelend greep hij de rand van de waterput. Nog één keer rolde de donder over hem heen, waarna een laatste bliksemschicht hem midden in zijn hart trof. De boer sloeg over de putrand en verdween in de kokende melkmassa. De donderwolken losten even snel op als ze gekomen waren en de zon brak weer door.
Een andere manier om de legende van het Huizer Melkmeisje levend te houden is de jaarlijks terugkerende Huizerdag, waarop een hedendaags Huizer meisje wordt omgetoverd tot melkmeisje. Beeld: Fotoarchief Huizer Museum.
Weduwen
In de kleine huisjes in het oude dorp worden al eeuwenlang verhalen gefluisterd over een melkmeisje dat soms plotseling in het dorp opduikt. Met name jonge weduwen van verdronken vissers vonden regelmatig een kannetje melk op hun stoep. De verklaringen van de weduwen vertonen veel gelijkenissen. Altijd was de straat verlaten en allemaal spreken ze over een zweem van een gouden licht. En een enkeling beweerde zelfs te hebben gezien hoe aan het einde van de straat een vrouwspersoon met een juk op haar schouders in de mist verdween.
Vroeger stond op het Oude Raadhuisplein een muziekkiosk. Beeld: Huizer Museum.
Auteur: Jaap Teu wissen junior zn
Publicatiedatum: 04/11/2011
Vul deze informatie aan of geef een reactie.