Op sommige akkers groeien asperges, op andere historische gewassen zoals rogge en het glutenvrije boekweit. Vogels als vinken, sijzen, putters en andere zangvogels maken graag in de trektijd een stop om bij te tanken.
Wij weten van een oude stafkaart uit 1848 dat de Eng helemaal doorliep tot de Naarderstraat in Huizen. De wandelaar had toen vrij zicht op het dorp en de Meent, de gemeenschappelijke weidegronden, langs de Zuiderzee. Dat is nu wel anders. Huizen heeft flink uitgebreid en waar vroeger rogge en boekweit groeiden staan nu huizen.

Boekweit en de wietsters

Boekweit was erg aantrekkelijk voor boeren om te verbouwen. Het groeide snel en de tijd tussen zaaien en oogsten was slechts 100 dagen. Na 12 mei konden de boeren zaaien, want dan was de kans op nachtvorst voorbij. Belangrijk voor een goede oogst was het onkruid wieden. Op de Huizer Eng kwamen dan vrouwen van de Veluwe, de zogenaamde wietsters. Voor 24 juni op St. Jan moest het onkruid zijn gewied want daarna stond het boekweit in bloei. Boekweitpap was erg populair. ’s Avonds voor het naar bed gaan werd steevast nog een bord boekweitpap gegeten.

Bloeiende boekweitvelden

De bloeiende boekweitvelden waren een bezienswaardigheid, te vergelijken met de bloeiende bollenvelden. Zeker toen de spoorlijn Amsterdam-Amersfoort was aangelegd kwamen er veel toeristen naar het Gooi om de bloeiende velden te bekijken. Door de komst van havermout maar ook de mussen  en de meelindustrie verdween het boekweit.

Lit. J.L. Lambzen, Alledaagse Blaricumse Taferelen

Publicatiedatum: 27/10/2011