Mijn jeugd bracht ik door op de Lorentzkade, aan de rand van Haarlem Zuid-West, eind dertiger jaren gebouwd onder de rook van de nieuwe Bavo. Vanuit ons huis hadden we een prachtig vrij uitzicht over de Houtvaart, de bollenvelden en in de verte het kerkje van Overveen.
>Wel eens omhoog gekeken en gezien welke windvaan er op de toren van het stadhuis staat? Dat is een zeemeermin! In 1403 strandde er tijdens een storm een zeemeermin in het Purmermeer bij Edam. Haarlem, als grootste stad van Holland, eiste het wonder gewoon op en zo kwam zij hier te wonen. Men leerde haar spinnen en bidden en zij zou hier nog jaren hebben geleefd. Toen ze overleed werd ze gewoon in de kerk begraven.
>Van scheuren in de Bavokerk en gebroken kippenpoten tot een ‘weldaad voor het menschdom’. De Nederlands militair geneeskundige, Antonius Mathijsen, werd in de negentiende eeuw internationaal gerenommeerd toen hij het gipsverband uitvond en daarmee een nieuwe snelle manier om botbreuken te genezen. Bij de Haarlemmers leeft Mathijsen voort als ‘Oom Gips’. Het was ook in Haarlem, waar hij werd geïnspireerd door bouwvakkers die scheuren in de Sint Bavokerk aan het repareren waren. Maar hoe bracht dit Oom Gips tot het idee van een gipsverband?
>Staan er tegenwoordig talloze huizen in Haarlem te koop, in het laatste jaar voor de oorlog stonden er wel ca. 2000 woningen te huur. Aangezien mijn ouders in april 1939 zouden trouwen, waren zij in de maanden ervoor op zoek naar een betaalbare huurwoning. In Haarlem, omdat mijn vader daar woonde (nog thuis) en er zijn werk had, bij het Haarlems Dagblad, dat toen nog gevestigd was in de Grote Houtstraat.
>Wel eens op de kermis op de ‘Kop van Jut’ geslagen? Wie was die Jut eigenlijk? Waarom fungeert hij als zondebok? In de Haarlemse Ridderstraat is in de gevel van nummer 22 de gevelsteen ‘De Liefde’ aangebracht. In een huis met zo’n steen mag je ervan uitgaan, dat er in dit pand veel liefde heerst. Maar dat is niet altijd zo geweest.
>