Reeds vele jaren schildert Johan Hosmus in zijn eigen dorp Barsingerhorn en de direkte omgeving. Het zijn dorpsgezichten en landschappen in aquarel. Regelmatig zijn de stolpen een schilderonderwerp en soms ook om een beeld te bewaren als slopen dreigt.
>Hartje Barghorn is een plaatje uit een prentenboek. Een boerderijenprentenboek. Aan weerszijden van de Blauwe brug staan drie stolpen prominent het beschermde dorpsgezicht te ondersteunen. Toegegeven, de Doopsgezinde kerk doet ter plaatse ook een dikke duit in het zakje, maar wanneer je de moeite neemt de Mieldijk een stukje uit te wandelen, en zou omdraaien, dan zou je kijkend in zuidelijke richting, die drie onverschrokken dorpspiramides zien; een weergaloos dorpscentrum.
>Barsingerhorn is een provinciaal beschermd dorpsgezicht en niet zonder reden. Het dorp in de buurt van Schagen heeft een lange geschiedenis die weinig bekend is en meer aandacht verdient. Dat geldt ook voor de oude dorpskerk die nu verdwenen is.
>Kees Bakker was 12 jaar en scholier aan de ULO in Schagen, toen er op 17 april 1945 op de boerderij van zijn ouders twee gezinnen onderdak zochten. Tien personen uit de ondergelopen Wieringermeerpolder werden opgevangen.
>