3 min

Vijf kunstenaars met eenzelfde onderwerp, maar met aanzienlijk andere interpretaties. Vooral de manier waarop deze kunstenaars met hun thema omgaan, wat ze willen uitdrukken of bewerkstelligen verschilt aanzienlijk. De pasteuze doeken vol bloemen van Mulders gaan over de kwetsbaarheid van het leven. Vingerling wijst in haar kleurrijke gouaches op het troostend vermogen van de schoonheid van de natuur. Met haar gelaagde suggesties van landschappen en stillevens geeft Schoorel een hedendaagse draai aan een schilderkundige traditie en Zuurmond laadt zichzelf weer op via het meditatieve schilderen van zijn doorwerkte bloemstillevens.

De in Haarlem woonachtige Evi Vingerling (Gouda, 1979) is een verzamelaar van observaties en kleuren. Haar zintuigen staan altijd op scherp. Ze zoekt naar schoonheid en samenhang in gewone, alledaagse dingen uit haar directe omgeving. Combinaties van kleuren noteert ze als formules en benoemt ze zo nauwkeurig mogelijk.

Evi Vingerling-extra 85 x 105, 2021.

Het werk van Maaike Schoorel (Santpoort, 1973) is een oefening in kijken. Aanvankelijk zie je min of meer monochrome doeken met wat losse kleurtoetsen die zweven in een verder ondefinieerbare leegte. Maar wie z’n ogen de tijd geeft en met aandacht het doek aftast, krijgt een glimp van iets herkenbaars te zien: de suggestie van een ruimte, een glas, een bloem, een tak.

Als geen andere hedendaagse schilder weet Marc Mulders (Tilburg, 1958) de essentie en schoonheid van bloemen in verf te vangen. Vers geplukt, over hun hoogtepunt heen of uitgebloeid, de lelies, zonnebloemen, rozen, tulpen, irissen en pioenen zijn in uiteenlopende stadia op veel van zijn doeken te zien. Emmers vol stonden er in zijn Tilburgse atelier. Inmiddels schildert hij vanuit landgoed Baest, te midden van akkers vol wilde bloemen en andere planten.

Marc Mulders_Bloemen_2009_Collectie Bob en Annelies van Eerd

Ronald Zuurmond (Den Haag, 1964) zoekt in zijn werk naar de perfecte balans tussen ruimte en verstilling, naar de spanning tussen het twee- en driedimensionale. Hij geeft ruimte aan toevalligheden en is ook een minutieus regisseur van het eindresultaat. Tijdens het schilderen stelt Zuurmond alles voortdurend ter discussie. Zijn geest komt tot rust door het meditatieve en repetitieve schilderen van kersentakken. Daarna kan hij het leed van de wereld weer iets beter aan.

R. Zuurmond, april 2023 05, Fotografie Henk Geraerdts

Kees Verwey (Amsterdam, 1900 – Haarlem, 1995) wilde met zijn werk niet veel meer overbrengen dan zijn eigen plezier in het schilderen. Hij vond inspiratie in zijn directe omgeving. Zo schilderde hij regelmatig zijn eigen rommelige atelier en naast portretten vooral veel bloemstillevens. Aanvankelijk plaatste hij andere objecten (een kommetje, gemberpot of kruikje) naast de bloemen. Gaandeweg kregen de kleuren en vormen van de bloemen zelf een prominentere plek. Zijn vroege bloemstillevens hadden een academische en traditionele stijl. Later schilderde hij steeds losser. Veel genoegen beleefde Verwey ook aan het aquarelleren van bloemschilderijen. De impressionistische composities van kleur en licht die hij in deze techniek schilderde, leverden hem een grote schare liefhebbers op.

Verwey, bloemstillevens met witte kom olie, verf op doek

Rondleidingen, stadswandelingen

Er zijn gratis instaprondleidingen. Kijk op de website voor meer informatie of voor betaalde rondleidingen op andere dagen. In samenwerking met Gilde Haarlem worden stadswandelingen georganiseerd, waarbij u nog meer te weten komt over het leven en werk van Kees Verwey. Na de wandeling bezoekt u onder begeleiding van de gids de tentoonstelling.

Bron: Verwey Museum Haarlem

Publicatiedatum: 09/07/2023