Wie schrijft, die blijft – in woord én beeld. In de portrettencollectie van de Provinciale Atlas zijn Noord-Hollandse schrijfsters goed vertegenwoordigd. Van de beroemde romancières Betje Wolff en Aagje Deken, tot toneelschrijfster Lucretia Wilhelmina van Merken. Een verrassend portret is dat van Zoetje Gerbrants: hoofdpersoon uit één van de eerste Nederlandse briefromans.
>Sinds 1947 is de P.C. Hooft-prijs 73 keer toegekend: 60 keer aan een man, 13 keer aan een vrouw. Op 8 maart, Internationale Vrouwendag, is de nieuwe online expositie ‘Wel verdiend, niet ontvangen’ door het Literatuurmuseum gelanceerd. Hiermee wil het museum aanzetten tot reflectie en discussie over het feit dat vrouwen ondervertegenwoordigd zijn bij literaire prijzen, én vooral de oeuvres van enkele vrouwelijke auteurs onder de aandacht brengen.
>
1 min
Het Nederlands dat we nu spreken, is gevormd tijdens de middeleeuwen. In de Lage Landen werden eerst allerlei verschillende dialecten gesproken, maar vanaf het jaar 1000 raakte het Oudnederlands langzaam dominant. Vanaf dat moment komen we ook steeds meer geschreven bronnen tegen in deze voorloper van onze taal. Maar hoe zag het Oudnederlands er eigenlijk uit? En is het voor ons nog steeds te begrijpen?
>Achterin de verzameling verhalen van de beroemde Camera Obscura (1839) wordt de lezer getrakteerd op Hildebrands ‘verspreide stukken’: beschrijvingen van mensen, tradities en landschappen uit zijn eigen tijd. Naast ‘het Noordbrabantsche meisje’, ‘de Limburgsche voerman’ en ‘de Leidsche peuëraar’ vindt men er typeringen van boeren en vissers uit Noord-Holland. Wat vertellen deze beschrijvingen over hun tijd?
>Er komen maar weinig schrijfsters voor in de klassieke Nederlandse canon. Terwijl er in de 19de eeuw wel degelijk vrouwen waren die schreven én publiceerden. Wat dreef hen tot dit, in die tijd voor vrouwen nogal ondankbare, beroep? Lees en bekijk de unieke en verrassende online expositie van Literatuurmuseum.nl.
> 1 min
‘Goddank, de crisis is voorby, jullie zullen je heele leven het gevoel hebben dat je in je jonge jaren een nachtmerrie hebben gehad’, schreef Arthur van Schendel in 1945 aan een jeugdige kennis en hij vatte daarmee de stemming goed samen. Maar niet iedereen haalde opgelucht adem: voor sommige schrijvers was de bevrijding juist het begin van de ellende. Je leest er alles over in de nieuwe online tentoonstelling van het Literatuurmuseum.
> 1 min
