Het is een druilerige donderdagochtend in oktober 1811 als keizer Napoleon Bonaparte Haarlem binnenrijdt. Een jaar daarvoor heeft hij de Nederlanden bij zijn keizerrijk ingelijfd. Napoleon gaat niet naar het stadhuis, maar naar het vermaarde kunst- en wetenschapsinstituut waar hij zo veel over heeft gehoord: het Teylers Museum. Twee heren leiden de keizer rond: directeur Martinus van Marum en zijn superieur, Adriaan van Zeebergh, president-directeur van de stichting die zowel het geld als de ideeën van Pieter Teyler beheert. De keizer wordt langs een aantal interessante objecten geleid, zoals modellen van windmolens, een snelkookpan en de unieke munten- en penningenverzameling van Pieter Teyler. Ook bekijken ze een stukje van de top van de Mont Blanc. Maar Napoleon is meer geïnteresseerd in de Zuil van Volta, een oerversie van de batterij, en in de Grote Elektriseermachine. Helaas is het nogal vochtig die ochtend, dus kan deze niet gedemonstreerd worden. Na een laatste blik op een skelet van de mosasaurus neemt de keizer afscheid en vertrekt hij naar Den Haag.