Toen Zandvoort aan het eind van de negentiende eeuw uitgroeide tot een populaire badplaats, kwam ook de joodse gemeente tot ontwikkeling. Joodse inwoners richtten in 1919 het genootschap Elia op, dat een synagoge liet bouwen aan de J.G. Metzgerstraat. Het gebouw werd in 1922 ingewijd en sindsdien gebruikt voor religieuze diensten. Ook Amsterdamse joden die in Zandvoort vakantie vierden, maakten waarschijnlijk gebruik van de synagoge. Het gebouw was echter geen lang leven beschoren. Na de Duitse inval ontstond er al snel een fel anti-Joods klimaat in de badplaats, door de aanwezigheid van een SS-eenheid en vele NSB’ers. In de nacht van 4 op 5 augustus 1940 werd de synagoge aan de Metzgerstraat opgeblazen. In één klap waren de joodse inwoners van Zandvoort hun gebedshuis kwijt. In maart 1942 volgde de gedwongen deportatie van Zandvoortse joden naar Amsterdam, vanwaar ze verder vervoerd werden naar de verschillende concentratiekampen in Oost-Europa. Slechts enkelen keerden na de oorlog naar Zandvoort terug. Voor hen verrees een nieuwe synagoge aan de Verlengde Haltestraat, die op 14 juli 1965 werd ingewijd. Op de plek van de oude synagoge is sinds 1991 een gedenkplaat te zien.