Rembrandt werd geboren op 15 juli 1606 in Leiden als een van de tien kinderen van molenaar Harman Gerritszoon van Rijn en Neeltge van Suydtbroek. Na de Latijnse School en enige tijd aan de universiteit besloot Rembrandt in 1621 om zich geheel op het schilderen te richten. Op vijfentwintig jarige leeftijd besloot Rembrandt Leiden te verlaten en zijn geluk te zoeken in Amsterdam, dé stad waar je moest zijn om het te maken als kunstenaar. Rembrandt woonde bij kunsthandelaar Hendrick Uylenburgh, waar hij diens nicht Saskia leerde kennen. Na een jaar verloofd te zijn, trad Rembrandt met Saskia in 1634 in het huwelijk. Het huwelijk tussen Rembrandt en Saskia was gelukkig, maar kort. Saskia schonk Rembrandt vier kinderen, waarvan er slechts één in leven bleef: zoon Titus.

Na Saskia’s dood in 1642 volgde een moeilijke tijd voor Rembrandt, waarin hij te maken kreeg met juridische conflicten en financiële problemen. Hij kon de hypotheek van het huis niet aflossen en in 1656 werd hij failliet verklaard. Zijn bezittingen en inboedel werden geïnventariseerd en het huis geveild. Rembrandt verhuisde naar de Rozengracht, waar hij de laatste tien jaar van zijn leven zou blijven wonen. Dat het hem echt niet mee zat, bleek wel toen hij zich in 1662 genoodzaakt zag om het graf van zijn geliefde echtgenote Saskia in de Oude Kerk te verkopen. In september 1668 verloor Rembrandt ook nog eens zijn zoon Titus aan de pest. Een jaar later overleed hij zelf, ongetwijfeld vervuld van zorgen en verdriet.

Foto: Rembrandt van Rijn, Zelfportret als de apostel Paulus, 1661. Collectie Rijksmuseum Amsterdam.