Sint Willibrordus werd in de jaren twintig van de vorige eeuw gesticht door de katholieke Congregatie van de Broeders van Onze Lieve Vrouwe van Lourdes. Zij hielpen al sinds de negentiende eeuw minderbedeelden over de hele wereld. Voordat de broeders optrokken richting Heiloo, beheerden zij sinds 1853 al een soortgelijke psychiatrische instelling in het Brabantse Vught. Uit religieuze, financiële en prestigieuze overwegingen werd het werkgebied van de broeders uitgebreid richting het noorden. Om het gesticht onderdak te bieden, werden de landerijen van het voormalige landgoed IJpensteijn in 1927 aangekocht. Uiteindelijk verrees Sint Willibrordus aan de drukke Rijksstraatweg tussen Alkmaar en Amsterdam. Dit was in die tijd best bijzonder, want de meeste instellingen werden ver van de bewoonde wereld gebouwd. In 1929 arriveerden de eerste bewoners van de stichting en in 1940, vlak voor de Duitse bezetting, was Sint Willibrordus compleet. De instelling was een heel dorp op zich, met een bakkerij, keuken, schoenmakerij, wasserij, kleermakerij, bibliotheek, mortuarium, werkplaatsen, sportzaal, kerkhof en zelfs twee voetbalvelden.