Drie jaar eerder, op 22 augustus 1426, had Folkert deelgenomen aan de Slag bij Hoorn tijdens de Hoekse en Kabeljauwse Twisten. Dat hij hierbij een aantal tegenstanders had gedood, had hij bij zijn inwijding in Utrecht verzwegen. Iemand met bloed aan zijn handen kon namelijk niet zomaar tot priester gewijd worden.

Misschien dat op die eerste mei in 1429 zijn geweten begon te spelen. Folkerts handen trilden zo erg van de zenuwen dat hij tijdens het opdragen van het misoffer witte wijn op zijn kazuifel morste. De andere priesters probeerden zoveel mogelijk wijn op te likken of met een doekje af te vegen. Na de dienst sneden ze volgens normaal katholiek gebruik het besmeurde stuk uit de kazuifel en lieten het verbranden. Later ontdekten de priesters naast het uitgesneden stuk drie rode bloeddruppels. Het symbolische bloed van Christus was letterlijk in bloed veranderd! Ook dit stuk lieten zij uitsnijden. Maar ze wisten niet goed raad met dit wonder. Het tweede lapje stof werd daarom maar met gepaste eerbied naast het hoofdaltaar van de kerk opgeborgen.

Het voorval waarbij het tweede lapje stof werd verborgen kwam een jaar later toch aan het licht. Een engel had aan enkele schippers die op het water in nood verkeerden verteld dat zij gered zouden worden als zij beloofden naar Alkmaar te reizen om daar het bloedmirakel te eren. In Alkmaar aangekomen konden de schippers niets vinden. Na enig navragen moest één van de pastoors bekennen wat er een jaar eerder was voorgevallen. Toen de bisschop op de hoogte werd gesteld van het wonder, verklaarde hij dat het stuk stof als reliek moest worden vereerd. Deze vereringen mondden uit in een processie, die elk jaar op 1 mei door de straten van Alkmaar trok.