Naturisme neemt in de jaren zestig een hoge vlucht. Hoewel naaktrecreatie destijds strafbaar is, lopen veel mensen in hun vrije tijd graag in hun blootje rond. Ook op het stukje strand tussen Callantsoog en de Sint Maartenszee, dat uitgroeit tot een bekende plek voor naturisten. Wordt er een politieagent gesignaleerd, dan trekken de badgasten snel iets aan. Tot 1971, als twee Amsterdamse naturisten een rechtszaak uitlokken om aandacht voor het naturisme te vragen. De rechter keurt het naakt zonnen goed en spreekt de naturisten vrij, op basis van de afgelegen locatie van het strand. De zomer daarna ligt het stukje strand vol met naturisten, die zich gesterkt voelen in hun overtuiging. Een raadsvoorstel voor een gelegaliseerd naaktstrand wordt ingediend, maar niet iedereen is het daarmee eens. Het voorstel wordt toch aangenomen en Callantsoog krijgt in 1973 het eerste legale naaktstrand van Nederland. Het is een afgebakend stukje strand van slechts 400 meter, tussen de kilometerpalen 15.530 en 14.950, maar het betekent een ware revolutie voor alle naturisten in Nederland.