Een dak boven je hoofd en een boterham in je hand zijn twee dingen die voor veel van ons vanzelfsprekend zijn. Zo’n honderd jaar geleden was dit echter heel anders. Nederland kende heel wat gebieden waar grote armoede heerste. Misschien wel het beroemdste voorbeeld hiervan is de Amsterdamse Jordaan. Mensen leefden hier vaak onder erbarmelijke omstandigheden in ongekende armoede. Werk en voedsel waren schaars en goede woonruimte eveneens. Een gezin dat met z’n negenen op één kamer woonde was dan ook geen uitzondering. De gevolgen van deze overbevolking waren grote sociale problemen en het geregeld uitbreken van besmettelijke ziektes. Rond 1900 groeide het besef dat er iets moest gebeuren. Initiatieven om het lot van de Amsterdamse arbeiders te verbeteren, schoten als paddenstoelen uit de grond. Op 23 december 1895 werd bouwonderneming Jordaan NV opgericht door enkele leden van de gegoede burgerij, onder wie Louise Went, tabaksmagnaat Peter Wilhelm Janssen en architect Jan van der Pek. De filantropische bouwonderneming wilde zonder overheidssteun goede en betaalbare arbeiderswoningen in de Jordaan neerzetten. De eerste arbeiderswoningen werden gebouwd aan de Goudsbloemstraat en langs de Lindengracht. In september 1896 konden deze woningen, die tegenwoordig de status van rijksmonument hebben, worden betrokken.