‘Ook op onze kust werd een dezer dagen een niet alledaagsche verschijning aangetroffen. Een telefoontje riep ons naar Callantsoog, waar een doode schildpad van ruim 100 K.G. op het strand aanspoelde. Juist toen we het dorp inreden verliet een wagen met de bewuste schildpad het kleine plaatsje en reed met de wonderlijke vracht naar Den Helder. Zon was de buit ons haast nog ontgaan, maar even voor Den Helder haalden we de kar in en toen bleek al gauw dat het een groot exemplaar van de soepschildpad was (Chelone mydas), een soort die alle tropische en subtropische zeeën bewoont. Deze wonderlijke en stellig ook “ouderwetsch” uitziende dieren, hebben zich volkomen aan het leven in het water aangepast: slechts in den voortplantingstijd komen zij aan land om hun eieren af te zetten. Hun pooten zijn omgebouwd tot vinachtige vlerken, waarmede zij zich buitengewoon behendig en snel door het water kunnen verplaatsen. Een heel enkele maal raakt zoon soepschildpad, waarvan exemplaren van 450 K.G. bekend zijn, in de Middellandsche Zee verzeild.’

– De Telegraaf, 13 maart 1934