De Digitale Stad (DDS) was een vroeg digitaal initiatief van het Amsterdams cultureel centrum De Balie en het computerblad Hack-Tic. Op dat moment had nog slechts een klein groepje Nederlanders thuis toegang tot het internet. DDS streefde naar een laagdrempelig internet met toegang voor iedereen. Men had slechts een modem nodig en dan kon iedereen via DDS een gratis account aanvragen met e-mail, internettoegang en zelfs ruimte voor een eigen homepage. Om het overzichtelijk te houden, werd DDS gemodelleerd naar een echte stad, met onder meer een stadhuis, postkantoor, bibliotheek en station. Ook werden aan gebruikers huisjes uitgegeven. Particulieren en media konden in deze vertrouwde omgeving volop experimenteren met de nieuwe technologie. DDS was zo succesvol dat binnen zes weken al meer dan tienduizend gebruikers deelnamen aan de virtuele stad. In navolging van DDS ontstonden steeds meer digitale steden. Het aantal internetgebruikers groeide in rap tempo en commerciële internetleveranciers speelden handig op deze trend in. Drie jaar later telde Nederland maar liefst 1 miljoen internetgebruikers. De Digitale Stad stond aan de wieg van deze revolutie.